Viotti: Vioolconcerten nr. 1-29. Franco Mezzena met het Milanees kamerorkest c.q. Symphonia Perusina en het Viollt kamerorkest o.l.v. Luciano Borin en Franco Mezzena. Dynamic CDS 498 (10 cd’s, 11u. 29’53”). 2004

Viotti: Vioolconcert nr. 13 in A G. 65; Fiorillo: Vioolconcert nr. 1 in F. Adelina Oprean met het Europees kamerorkest o.l.v. Jörg Färber. Hyperion CDA 66210, CDH 55062 (46’24”). 1986.

Viotti: Vioolconcert nr. 23 in G G. 98; Concertante symfonieën voor 2 violen en orkest in F G. 76 en 2 in Bes G. 77. Maro Ranieri c.q. Roberto Baraldi en Alberto Nartini met de Accademia dei filarmonici o.l.v. Aldo Sisillo. Naxos 8.553861 (72’31”). 1995

Als tijdgenoot van Haydn en Mozart was Giovanni Batista Viotti (1755-1824) een invloedrijke violist en een componist die in redelijk groot aanzien stond. Hij was een leerling van Pugnani en heeft het aan hem te danken dat hij snel in het buitenland naam kon maken.

Va 1783-1792 was hij de onomstreden beste violist in Parijs en werd hij ook als zodanig geëerd. De revolutie dwong hem naar Londen uit te wijken waar het lot hem na enige gelukkige jaren opnieuw dwong om te vluchten. Uiteindelijk ondervond hij terug in Parijs  veel tegenslag als directeur van de Italiaanse Opera en stierf hij tenslotte geheel verarmd in Londen.

Komend vanuit de vioolschool van Corelli en Pugnani ontwikkelde Viotti het klassieke vioolspel waarop ook nu nog veel techniek berust. Zijn talloze werken leidden een nieuwe stijl in, technisch zowel als melodisch Zijn vioolconcerten en duetten zijn uit esthetisch en pedagogisch oogpunt nog steeds waardevol. 

Van zijn negenentwintig vioolconcerten is nr. 22 het populairst, dus bekendst. Van enige van zijn tien pianoconcerten werden transcripties  voor viool gemaakt.

Wie zich waagt aan de volledige set concerten zal gauw merken dat ondanks de nodige afwisseling veel sprake is van meer van hetzelfde volgens eenzelfde stramien. Niettemin is net nuttig dat er zo’n volledige bundel is.

Violisten van wereldformaat hebben dit repertoire niet op hun programma, dus komen we al gauw terecht op provinciaal niveau. Maar dat kan zoals uit de genoemde opnamen blijkt best hoog genoeg zijn om veel plezier aan deze vlotte muziek te beleven.

De Roemeense Adelina Oprean is zeker niet de minste onder de langskomende solisten; zij verrast aangenaam met een concert van de nog onbekendere Fiorillo (1755 tot na 1823), een charmant werk dat met lichte toets en een scherpe focus wordt gespeeld door haar, gebed in een warme, gepolijste begeleiding.