Vivaldi: Fluitconcerten in C RV. 443, in c RV. 441, in g op. 10/2 RV. 439 ‘La notte’,  in F op. 10/1 RV. 433 ‘La tempesta di mare’; ‘Ni bon….. uit La folia; ‘Cum dederit’ uit Nisi Dominus (psalm 126) RV. 608 (bew.), ‘Andante uit dubbelconcert voor 2 mandolines (bew. voor blokfluit en cello)  RV 532, ‘Verdrò con mio diletto’ uit Il Giustino RV. 717 (bew.), Allegro uit Vioolconcert in E op. 8/1 La primavera RV. 269 (bew.). Lucie Horsch (blokfl), Gregor Horsch (vc), Soren Leopold (kl) en de Vivaldi players. Decca 830.897-2 (53’24”). 2016

Meteen bij het beluisteren van dit cd debuut komen herinneringen op aan de gloriedagen van de Deens Michala Petri, aan Marion Verbruggen en natuurlijk aan Erik Bosgraaf. Met Kees Otten, Frans Brüggen en Walter van Hauwe is Nederland natuurlijk altijd al een prominent blokfluitland geweest. Goed dus dat er nu een prominente opvolgster is in de persoon van de 17-jarige Lucie Horsch, dochter van Concertgebouwcellist Gregor Horsch die aan dit programma meewerkt.

Lucie kan inmiddels in het internationale muziekleven al op heel wat successen bogen. Het is daarom wel logisch, dat ze meteen een kans kreeg om zich ook fonografisch te manifesteren.

Dat ze dit doet met een bont Vivaldiprogramma, ligt nogal voor de hand. Maar dat ze niet klakkeloos ‘de’ zes fluitconcerten op. 10 uitkoos doch slechts de twee opgelegd programmatische en die met andere, onbekendere werken en aardige bewerkingen aanvulde, getuigt van muzikanteske fantasie. Juist in de bewerkingen van een tweetal aria’s kan ze haar lyrische gaven tonen; de virtuositeit komt elders wel naar voren. Zoals in de toegift: een vlot deeltje uit het lenteconcert van De vier jaargetijden.

De fluittoon van Horsch is zo glad als zijde en zo wendbaar als een kuiken en hoe ze met versieringen omgaat zou zeker de waardering van de componist hebben gewekt. Gelukkig krijgt ze een heel adequate begeleiding. Laten we hopen op meer bewijzen van haar grote kunnen.