Vasks: Fluitconcert; Symfonie nr. 3. Dita Krenberga (fl) met het Liepāja symfonie orkest o.l.v. Alvars Lakstigala. Wergo WER 7349-2 (74’12”). 2016

Waarschijnlijk heeft het fluitconcert uit 2008 van Vasks van nature al etherische kwaliteiten die iets van de koele, open, heldere sfeer van het Baltische landschap ademen. Een al even heldere fluitsolo past prachtig in dat beeld. Dit concert is een briljant werk van een lastig nader te beschrijven schoonheid. DE titels van de delen – Cantabile 1, Quasi una burlesca en Cantabile 2 – geven daarvan al een suggestie Het werk werd geschreven voor Michael Faust, de eerste fluitist van  het WDR Omroeporkest uit Keulen die het ook opnam (Naxos 8.572634), maar Dita Krenberga speelt het zo mogelijk nog mooier in de drie jaar later licht herziene versie.

Ook de ruim veertig minuten durende zesdelige Symfonie nr. 3 uit 2005 is een sympathiek en direct zeer toegankelijk werk. Dat komt mede door vertrouwde verwijzingen naar bekendere componisten als Sibelius, Górecki, Pärt, Shostakovitch en zelfs Hovhaness, maar Vasks heeft ook een onmiskenbare eigen stem. 

Hij toont ook gevoelens van pantheistische aard en dramatisch instinct. Daarbij is de muziek schoon (in Vlaamse termen), 

John Storgårds maakte in 2006 een mooie opname van het werk (Ondine ODE 1086-5), maar deze nieuwe van Lakstigala is minstens even goed. Aan deze cd valt heel veel genogen te beleven.

Het is nog wel opvallend dat de Letse stad Liepāja, gelegen op een smalle landstrook tussen het Oostzee en het gelijknamige meer met zo’n 85.000 inwoners over zo’n voortreffelijk symfonie orkest beschikt.