Vanhal: Klarinetsonates nr. 1 in Es en 3 in Bes; Beethoven: Kwintet voor piano en blazers in Es op. 16. Geert Baeckelandt en Didier Castell-Jacomiin c.q. Didier Castell-Jacomin met leden van het Catalpa blaaskwintet. Continuo classics CC 777.720 (55’00”). 2016 

De drie klarinetsonates van Johann Baptist Vanhal zijn vooral belangrijk dankzij hun historische betekenis. Ze ontstonden tussen 1801 en 1810 en zorgden ervoor dat de klarinet een gelijkwaardige partner werd in de duosonate. Zo deed Beethoven dat in ongeveer dezelfde periode voor de cello. Rond de toenmalige eeuwwisseling verscheen de klarinet alleen nog in ensembles, als ideaal in de klarinetkwintetten van Mozart en Weber.

Maar er zijn ook muzikale redenen waarom deze sonates de moeite waard zijn. Neem het adagio uit de eerste sonate. De piano speelt dezelfde triolen als in het langzame deel van Beethovens Mondschein sonate, maar begeleidt muziek in een heel andere stemming.

Baeckelandt en Castell-Jacomin zorgen voor goede uitvoeringen, maar combineren die met Beethovens kwintet waarvan betere vertolkingen voorhanden zijn. Bijvoorbeeld van Stephen Hough  met leden van het Berlijns filharmonisch blaaskwintet (BIS CD 1552). 

Daarom is het verstandiger om te kiezen voor Ernst Schlader en Wolfgang Brunner (fiotepiano) die een heel fijne opname maakten van de drie klarinetsonates van Vanhal plus bewerkingen van de Vioolsonates in G en Es voor klarinet (Gramola GRAM 98988).