Vieuxtemps: Altvioolsonate in Bes op. 36; Capriccio in c ‘Hommage à Paganini’; Altosonate inachevé in Bes op. 60; Elégie in f op. 30; Étude in c.  Christian Euler en Paul Rivinius. MDG MDG 903-2063-6 (66’11”). 2017 

Als een van de voormannen van de negentiende eeuwse Belgisch-Franse vioolschool rust de reputatie van Henri Vieuxtemps vooral op een stapel werken voor viool, waaronder een stel met orkest. Maar hij schreef ook werken voor altviool en cello.

Zijn complete kamermuziek voor altviool vindt makkelijk een plaats op één cd.

Meteen in de enige voltooide driedelige sonate uit de jaren 1860 benut Christian Euler het gehele, volle register van de altviool in met panache gespeelde hoekdelen. De Barcarolle krijgt een lyrisch genuanceerd danskarakter.

Het Capriccio voor altvioolsolo behoort tot zes tussen 1881 en 1887 postuum uitgegeven werken, die oorspronkelijk voor viool waren bedoeld om Paganini te eren. Dat gebeurt hier in 3’38” op indrukwekkende manier.

De Onvoltooide sonate kent een fel allegro en een scherzo met de onvermoede toevoeging grazioso en wordt punctueel volgens deze aanwijzingen gespeeld

De Elégie die naar keuze ook op cello kan worden uitgevoerd, is uit 1854 en blijkt een decoratief, zangerig werk te zijn. Tot slot is daar nog een mooie Étude.

Natuurlijk zijn er andere opnamen van deze werken, maar geen is zo volledig als deze die als de interessantste kan gelden. Hoe goed soms ook, hebben anderen kwantitatief minder te bieden. Dat geldt voor Nobuko Imai en Roger Vignoles (Chandos CHAN 8873), Lars Anders Tomter en Håvard Gimse (Simax PSC 1126), Roberto Diaz en Robert König (Naxos 8.555262) en de Duitse uitvoerenden zijn ook stukken beter dan Timothy Ridout en Ke Ma (Champs Hill CHRCD 130. V)an Kim Kaskashian en Robert Levin is een heel mooi gespeelde Elégie voorhanden (ECM 827.744-2) op een cd met zes andere elegie-achtige werken.