Vivaldi: De vier jaargetijden op. 8 nr. 1/4, RV. 269, 315, 293 en 207; Piazzolla: Las cuatro estaciones porteñas. Arabella Steinbacher met het Münchens kamerorkest. Pentatone PTC 5186-746 (64’22”). 2019

De gedachte van Arabella Steinbacher om de acht seizoenen van Vivaldi en Piazzolla te bundelen, is niet nieuw, want Lara St. John (Ancalagon ANC 134) en Gidon Kremer (Nonesuch 7559-79568-2) gingen haar voor. Zij gebruikten de bewerking Leonid Desyatnikov en nieuw is dus alleen dat zij de bewerking van Peter Weinhardt gebruikt.

Dat ze heel mooi Vivaldi speelt, was te verwachten dus interessanter is wat ze bij Piazzolla laat horen en wat haar affiniteit met de tango is. Deze schreef zijn eerste ééndelige Jaargetijde in 1965 en zonder ze zoals Vivaldi van gedichtjes te voorzien. Bovendien gebruikte hij geen vioolsolo, die werd er pas door de bewerkers aan toegevoegd om de stukken te ‘vivaldiseren’, mede door handige toespelingen in le lassen. 

Maar hij voegt ook grapjes toe door dat in andere jaargetijden te doen dan Vivaldi, dus daardoor is bij voorbeeld iets van Vivaldi’s Zomer terug te vinden in Piazzolla’s Winter. Zo worden de culturele, emotionele en meteorologische verschillen duidelijk gemaakt.

Meteen in Otoño Porteño (herfst) weet Steinbacher vol zelfvertrouwen een sfeer van heimelijke geheimzinnigheid te scheppen, gecombineerd met de dansante ritmen van de tango. Ik ervoer de interpretatie die ze geeft van de melodieuze Invierno Porteño (winter) als zwoel en gepassionneerd. In Primavera Porteña (lente) valt te genieten van de heldere en stimulerende ritmiek en Steinbacher geeft ook een vrij felle en gespierde lezing van Verano Porteño (zomer).

Gelukkig weet ook het Münchens Kamerorkest behoorlijk raad met Piazzolla’s pakkende nuevo tango ritmen, ook al gaf de componist daar zelf met zijn kwintet wat meer zuidelijke passie, emotie en lading aan.

Mooi dat er nu een derde goede opname is van deze combinatie werken. Naar de klank gerekend heeft Pentatone een streepje voor.