Vivaldi: Per la Sig.ra Geltruda: Motetten ‘Clarae stellae, scintillate’ RV 625, ‘Filiae maestae Jerusalem’ RV. 638; ‘Non in pratis aut in hortis’ RV. 641; Sonata al Santo Sepolcro in Es RV. 130; Sinfonia al Santo Sepolcro in b RV. 169; Stabat Mater RV. 621. Alessandra Visentin (a) met het ensemble Pietro Antonio Locatelli o.l.v. Luca Oberti. Pan Classics PC 10414 (62’59”). 2019
Het oeuvre van Vivaldi is met zo’n kleine 830 RV nummers vrij onuitputtelijk voor wie daarin wil grasduinen. Dat deed Luca Oberti ook op zoek naar wat minder voor de hand liggend materiaal dat hij vooral bij de Motetten aantrof. Een paar van deze werken zong ook Philippe Jaroussky op Erato 2564-6258109, maar aangezien de titel Per la Sig.ra Geltruda erop wijst dat Geltruda della Violetta een van de weesmeisjes was waarvoor ‘Clarae stellae, scintillate’ blijkens een aanduiding op het manuscript zijn geschreven, hoor ik het ook liever van een echte alt. Het motet as besteld door haar weldoener, de markies Benvoglio uit Ferrara. De ongebruikelijk mooie stem van deze Geltrude is omschreven als heel expressief en niet zozeer als virtuoos. Ze moet daarmee sterk de aandacht hebben getrokken. Met die kwaliteiten en de daarmee geboden mogelijkheden hield de componist in dat ene en ook in de andere motetten ook duidelijk rekening mee.
De alt Alessandra Visentin is misschien geen echte barokzangeres, maar ze deed wel al mee aan een opname van Flavio Crispo van Heinichen (CPO 555-111-2) en zingt haar aandeel in de motetten met aangenaam warme stem in strakke stijl. Het ensemble Pietro Antonio Locatelli speelt en begeleidt wel op ‘oude instrumenten’ en doet dat heel verzorgd, zoals vooral goed te horen is in de als tussenspelen Al santo Sepulcro en het Stabat Mater, composities die wat bekender materiaal bieden.
Al met al een fijn, gevarieerd programma in meer dan adequate weergave.