Vieuxtemps: Fantasie ‘Souvenirs de Russie’ op. 21; Old England op. 42; Duo brillant in A op. 39; Andante et Rondo op. 29bis; Air varié in D op. 6; Hommage á Paganini op. 9. Reto Kuppel (v), Kirill Bogatyrev (vc) met het Quatar filharmonisch orkest o.l.v. Marcus Bosch. Naxos 8.573993 (65’41”). 2019

Net zoals Nederland een Gouden Eeuw van de schilderkunst had, beschikte België over een lange lijn van grote violisten, die begon met Charles de Bériot (1802 - 1870) en die eindigde met Arthur Grumiaux (1921 - 1986). De tweede in deze illustere lijn was Henri Vieuxtemps (1720 - 1881) die in Parijs les had gekregen van Bériot en die net als zijn leermeester ook Vioolconcerten schreef. Een aantal van zijn werken heeft de tand des tijds goed weerstaan en dat geldt vooral voor zijn Vioolconcerten nr. 4 en 5. Niet zo verrassend wanneer we bedenken dat hij samen met Antonin Reicha ook de kunst van het componeren had bestudeerd.

Minder bekend is dat Vieuxtemps ook twee Celloconcerten, de nodige kamermuziek (heel veel zelfs) en liederen schreef naast wat transcripties en het Belgisch volkslied in 1863.

Uit die kamermuziek voor viool en piano, waarvan ook werd toegestaan dat deze met orkest kan worden gespeeld, is hier een keuze gemaakt. Die bestaat uit de Fantasie ‘Souvenirs de Russie’ uit 1846, Old England, Caprice surdes airs anglais du XVIe et XVIIe sièce uit 1865, het Duo brilliant voor viool, cello en orkest, de Air varié avec introduction de l’opéra Il pirata de Bellini uit 1837 en Hommage à Paganini, Caprice sur des thèmes du célèbre maestro uit 1846. 

Aan deze onbekendere kant van Vieuxtemps besteedt Naxos nu gelukkig eens aandacht en koos daardoor een violist en een dirigent uit Duitsland en een Russische cellist die eerste cellist is in het in 2007 opgerichte Quatar filharmonisch orkest. Over muzikale globalisering gesproken.

De werken stellen zware virtuoze en muzikale eisen aan de vertolkers, maar zij voldoen daar allen goed aan. Vooral aan het Duo brilliant beleefde ik veel plezier.