Vinci: Veni vidi Vinci. ’Sembro quell’usignolo’, ‘Più non so finger sdegni’ uit Il trionfo di Camilla; ‘Ove corri? Ove vai?… Sorge talora fosca l’aurora’, ’Nube di denso orrore’, ’Sull ali del suo amor’ uit L’Ernelinda; ’Gelido in ogni vena; uit Siroe re di Persia; ‘Quell’usignolo ch’è innamorato’, ’Nave altera, che in mezzo all’onde’ uit Gismondo re di Polonia; ’Barbara mi schernisci’ uit La Rosina fedele; ‘Vil trofeo d’unalma imbelle’ uit Alessandro nell’Indie; ‘Scherzo dell’onde instabile’, ’Sento due fiamme in petto’ uit Medo. Franco Fagioli (ct) met Il pomo d’oro o.l.v. Zefira Valova. DG 483.8358 (71’04”). 2019

 

De afgelopen tijd ontwikkelde zich veel belangstelling voor de Napolitaanse componist Leonardo Vinci (ca. 1696 - 1730) van wie wordt gezegd dat hij werd vergiftigd na een ongelukkige affaire. Hij behoorde met Porpora en Leo tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de Napolitaanse school die zorgde voor vernieuwing. Een aantal van zijn complete opera’s vond reeds hun weg naar cd’s.

Maar de Argentijnse countertenor Franco Fagioli verkoos het om na zijn debuut met aria’s van Händel (DG 479.7541) en zijn medewerking aan complete opnamen van Vinci’s Artaserse (Virgin 960.2569-2) en Catone in Utica (Decca 478.8194), om aan de hand van een twaalftal aria’s (waarvan meer dan de helft niet eerder op cd te vinden is) zijn tot zowel uitingen van treffende teerheid als van veel bravura in staat zijnde stem meer voorbeelden te geven. Hij zingt welluidend en virtuoos in de vaak lange melodielijnen en pastorale woordschilderingen. Een hoogtepunt is ‘Sento due flamme’ uit Medo.

De begeleiding van Il pomo d’oro onder Zefira Valvo blinkt uit door alertheid en volgzaamheid.