Vizzana: Componenti musicali nr. 1-20. Musica Secreta o.l.v. Catherine King. Linn CKD 071 (63’40”). 1997

 

Maak wat plaats, Hildegard von Bingen, want een andere componerende non vraagt de aandacht en vond tenslotte haar weg naar een cd opname. Het gaat om de obscure Lucretia Orsini Vizzani (1590 - 1662) over wie in de meeste muziekencyclopedieën niets te lezen valt. Ze moert het grootste deel van haar leven hebben doorgebracht in het Santa Christina klooster in Bologna. Daar publiceerde ze het twintigtal Motetten van haar Componenti musicali dat in 1623 ook buiten de muren van het het klooster een glimp gaf van de extase en devotie die haar leven bepaalden.

Een prestatie op zich, want de kerk verbood vrouwen om te componeren en Lucrezia had een zwakke gezondheid. Aan het eind van haar leven werd ze zelfs waanzinnig.

Het moet voor haar niet eenvoudig zijn geweest om deze Motetten te schrijven. Maar ze steunde op Monteverdi’s vocale en polyfone stijl in deze gewijde liederen van extase en devotie, die soms een seksuele ondertoon hebben. Ze zijn deels geparfumeerd in de geest van het Hooglied, maar deels ook eenvoudiger als lofbetuiging aan de muziek. Extatische melismen en retorische gebaren zijn daarvan een onderdeel.

Op zijn best is deze muziek even goed als die van Monteverdi of Strozzi, alleen blijkt een onvolledige muziekopleiding soms uit een gebrek aan harmonische verscheidenheid en niet zo gelukkige overgangen.

Het dertien leden tellende Engelse ensemble Musica Secreta specialiseert zich zoals de titel aangeeft in ‘geheime muziek’ van onbekende componisten. Hier zorgen een stel zangeressen samen met organist John Toll en chitarronespeler David Miller ouden het best denkbare pleidooi voor deze componiste die rond Wereld Vrouwendag best aandacht verdient.