Vivaldi: Ercole sul Termodonte RV. 710. Rolando Villazón (t., Ercole), Romina Basso (ms., Teseo), Patrizia Ciofi (s., Orizia), Diana Damrau (s., Martesia), Joyce DiDonato (ms., Ippolita), Vivica Genaux (ms., Antiope), Philippe Jaroussky (ct., Alceste), Topi Lehtipuu (t., Telamone) met het Santa Cecilia koor en Europa alante o.l.v. Fabio Bondi. Virgin 694.5450 (2 cd’s, 2u. 24’00”). 2010
Nog steeds worden onbekende werken van Vivaldi aan het licht gebracht op cd. Zoals deze opera die hij in 1723 voor Rome (merkwaardig, want de paus had het gebruik van vouwenstemmen in de opera verboden) schreef op een libretto van Antonio Salvi als een vrije behandeling van het verhaal van de negende taak van Hercules die er met zijn heldenvrienden op uit wordt gestuurd om de rivier Thermodon over te steken naar het koninkrijk van de Amazones waar hij er na een reeks (liefdes)avonturen erin slaagt om de gordel aan koningin Antiope te ontfutselen. Het werk moest destijds erg populair zijn geweest.
De partituur ging verloren totdat Biondi deze terugvond en daarmee de taak op zich moest nemen om deze te reconstrueren. Dat is niet honderd procent gelukt. Alle recitatieven waren weg en Biondi moest nieuwe schrijven. Er was ook geen materiaal voor de koren dus maakte bij daarvoor gebruik van geleend materiaal en pastiches. Ook een paar aria’s ontbraken.
Als een nieuw en andere Hercules slaagde de dirigent aardig in deze taak. Dat is de moeite waard, want het gaat om een prachtige opera, waarin van alles aan de orde komt. Liefde natuurlijk, maar ook wraak, wanhoop, heldendom en lafheid, frustratie en alles daartussen.
Al Biondi’s werk zou nutteloos zijn geweest als hij niet over de zangers had beschikt die het werk echt tot leven wekken. Rolando Villazon in de titelrol is helaas geen barokzanger en hij is de enige zwakke plek in de bezetting. Maar verder valt veel te genieten. De dames zingen alle prachtig. Als Amazonekoningin is Vivica Genaux heel imposant en ze klinkt manlijk stoer als autoriteit. Ze bewaart het beste tot het laatst: een furieuze, virtuoze uiting van wraak en nijd. Als Orizia, haar medestrijdster, klinkt Patrizia Ciofi wat streng en gepijnigd maar ze beschikt over prachtige versieringen de da capo’s en ook zij heeft een bijzondere, opstandige aria in de derde akte.
Joyce DiDonata als de derde zus Ippolita is zo voortreffelijk als altijd, Ze weet heel goed met haar stem te acteren en toont dat zijn mooist in een paar aria’s aan het begin van de tweede akte.
Diana Damrau klinkt goed fris en meisjesachtig, maar ook heel onschuldig als Antiope’s dochter Martesia wanneer ze Alceste’s liefde aanvaardt. Philippe Jaroussky is de ideale Alceste met o.a. een heroïsche aria aan het eind van de eerste akte en Topi Lehtipuu is een stevige, krachtig gespierde Temanone.
De ware ontdekking voor me was echter Romina Basso als Teseo met haar donkere mezzo. Ze klinkt sensueel in haar eerste aria over diens liefde voor Ippolita en produceert heel mooie coloraturen in de aria waarin ze haar hoop bevestigd ziet.
Maar de ware eer voor de zo goed geslaagde uitvoering komt toe aan Fabio Biondi die het geheel met wondergebaren tot een succes maakt.