Buzzolla, Bazzini, Pedrotti, Cagnoni, Ricci, Nini, Boucheron, Coccia, Gaspari, Platania, Rossi, Mabellini en Verdi: Messa per Rossini. Gabriela Benackova (s), Florence Quivar (a), James Wagner (t), Alexandru Agache (b) en Aa ge Haugland (bs) met de Gächinger Kantorei, het Praags filharmonisch koor en het Omroeporkest Stuttgart o.l.v. Helmuth Rilling. Hänssler CD 98.402 (2 cd’s, 1u. 51’32”). 1988

 

Buzzolla, Bazzini, Pedrotti, Cagnoni, Ricci, Nini, Boucheron, Coccia, Gaspari, Platania, Rossi, Mabellini en Verdi: Messa per Rossini. Maria José Siri (s), Veronica Simeoni (ms), Giorgio Berrugi (t), Simone Piazzolla (b) en Riccardo Zanellato (bs) met bkoor en orkest van de Scala, Milaan o.l.v. Riccardo Chailly. Decca 483.4084 (2 cd’s, 1u., 40’44”). 2017

 

Rossini overleed 13 november 1868 in Parijs. Vier dagen later stelde Verdi zijn uitgever Casa Ricordi voor dat er een Requiem moest worden geschreven voor zijn grote voorganger en dat hij en twaalf andere ‘Italiaanse componistenmet een grote reputatie’ daaraan een bijdrage zouden leveren. Een comité stelde een lijst namen samen. Geen daarvan zegt ons nog wat. De wel bekende  Mercadente sloeg het aanbod af, Boito en Ponchielli werden te onervaren en te jong geacht om een bijdrage te kunnen leveren.

De volgende zomer waren de dertien delen klaar en de première zou plaatsvinden in Bologna, volgens Verdi ‘Rossini’s muzikale thuis’. Maar al gauw stuitten de plannen op politieke en praktische bezwaren en stelde men zich de vraag of zo’n werk van veel componisten wel samenhangend genoeg was. De première werd afgelast en Verdi verloor snel daarna zijn belangstelling voor het project, maar herzag zijn ‘Libera me’ en gebruikte dat vier jaar later in zijn eigen Requiem. 

Het duurde meer dan een eeuw voordat dit Requiem werd teruggevonden in het Ricordi archief en Helmuth Rilling was de eerste die het uitvoerde. het ‘Requiem

aeternam’ van Buzzolla lijkt vooruit te lopen op dezelfde passage uit Verdi’s Requiem, het ‘Ingemiso’ van Nini lijkt uit een opera te komen en Rossi’s ‘Agnus  Dei’ lijkt meer een eerbetoon aan Verdi dan aan Rossini.

Het gaat hier om een historische curiositeit die door Rilling redelijk naar wens, maar door Chailly een stuk beter is  uitgevoerd.