Verdi: Aida. Lászlo Polgár (il re), Olga Borodina (Amneris), Cristina Gallardo-Domâs (Aida), Vincenzo la Scola (Radames), Matti Salminen (Ramfis), Thomas Hampson (Amonasro), Kurt Streit (messagero) en Dorothea Röschmann (sacerdotessa) met het Schönbergkoor en het Weens filharmonisch orkest o.l.v. Nikolaus Harnoncourt. Teldec 8573-85402-2 (3 cd’s, 159’01”). 2001
Zoals te verwachten van Harnoncourt maakt hij van zijn belangrijke aandeel in deze opera echt iets bijzonders. Hij deed voorafgaand aan de opname het nodige onderzoek, keerde tot de bronnen terug, zorgde voor de juiste trompetten, schonk veel aandacht aan de vereiste timbres en zorgde voor een gedetailleerd uitgewerkte weergave van de orkestpartijen. Soms is dat op de grens van pedanterie, maar het werkt wel verhelderend en niet te ontkennen valt dat met het Weens filharmonisch orkest als prachtig instrument het orkestaandeel prachtig is, minstens zo mooi als jaren eerder bij Karajan, ook met de Weners (Decca 460.978-2).
Maar hoe is het met de rest van de uitvoering? De beide eerste aktes verlopen wat traag en nadrukkelijk, pas in de laatste twee is sprake van meer vaart en drama. En dan zijn daar de zangers, nauwelijks een hecht, goed op elkaar ingespeeld team. Gallardo-Domâs is interessant in de titelrol. Wat ze aan expressie te bieden heeft is imposant en haar stem is al even fraai, maar als het erop aankomt eigenlijk net een maatje te klein. Borodina als Amneris is – misschien tegen de verwachtingen in – in grootse vorm en ze zingt een prachtig Italiaans. La Scola is een intelligente, geloofwaardige Radames, maar hij heeft een vrij droge stem en is net als zijn Aida niet steeds tegen de zware eisen van de rol opgewassen. In Hampsons Amonasro ontbreekt het wat aan stalen kern, Salminen is een matige Ramfis en Polgár een te bleke koning, maar Röschmann troost dan weer met een heel fraaie priesteres.
Wat moet het eindoordeel zijn? Een vooral door toedoen van de ongelijkmatige bezetting onvoldoende goed geslaagde productie die er echter wel om vraagt er kennis van te nemen ter wille van ’s dirigenten streven. Van de diverse alternatieven zijn het vooral Karajan (EMI 769300-2) en Muti (EMI 556.246-2) die in aanmerking komen.