Vivaldi: De 6 fluitconcerten op. 10 nr. 1 in F La tempesta di mare, 2 in g la notte RV  439, 3 in D il gardellino, RV 428, 4 in G RV 435, 5 in F RV 434 en 6 in G RV 437; Fluitconcerten in a RV 440 en in D RV 429. Emanuel Pahud met het Australisch kamerorkest o.l.v. Richard Tognetti. EMI 347.212-2 (65’49”). 2005

Voorbij is de tijd waarin Severino Gazzeloni en I Musici (Philips) en Jean-Pierre Rampal met I solisti Veneti (Erato en Sony) zich met succes over deze materie ontfermden en van James Galway staat me geen opname voor de geest. Volgden alleen nog Patrick Gallois (Archiv) en Béla Drahos (Naxos). Hun plaats werd deels ingenomen door blokfluiters als Michala Petri (RCA).

Dat nog wel degelijk plaats is voor rasechte fluitisten, illustreert deze uitgave. Opnieuw met iemand uit de virtuoze Franse school, ook een aristocraat met een zilveren timbre en een enorme virtuositeit. De vertolkingen hebben een enorme vaart en Pahud manifesteert zich eens temeer als een intelligente kunstenaar die zijn metalen fluit op heel subtiel gevarieerde wijze en met mooie toonkleuren kan laten spreken. Het werd ook dankzij de alerte Australische begeleiding een ‘Vivaldi light’. Fijn dat er nog ruimte was voor 2 niet geringe toegiften: de uitgesproken programmatische La notte en Il gardellino. Een waar fluitfeest.