Vivaldi: Vioolconcert in D RV 208 Grosso mogul; Concert voor 4 violen en cello in b RV 580 (op. 3/10); Vioolconcerten in C RV 187, in D RV 234 L’inquietude en in e RV 277 Il favorito. Viktoria Mullova met Il giardino armonico o.l.v. Giovanni Antonino. Onyx ONYX 4001 (53’08”). 2004

Met het eclipseren van Philips moesten heel wat beroemde musici op zoek naar een nieuwe opnamestal. Sommigen vielen helemaal uit de bood, anderen vonden een bescheiden nieuw onderkomen. Zo belandde Viktoria Mullova bij het onbekende, vermoedelijk Italiaanse label Onyx dankzij een coproductie met Amadeus uit Milaan.

Hoe dan ook, het is goed haar weer te horen, want Stravinsky mag dan wel gelijk hebben gehad met zijn sardonische opmerking dat Vivaldi ongeveer vierhonderd keer hetzelfde concert schreef, enige variatie is er best en dit redelijk geschakeerde programma illustreert dat.

De ten onrechte als ‘ijsprinses’ geboekstaafde violiste die zich aanvankelijk met het grote romantische en eerste helft twintigste eeuwse repertoire profileerde (de vioolconcerten van Beethoven, Mendelssohn, Brahms, Tschaikovsky, Sibelius, Bartók, Stravinsky, Shostakovitch) en die zich aanvankelijk nog vrij ‘onauthentiek’ met Bach en Vivaldi’s Vierjaargetijden (Philips 420.216-2) bezig hield, evolueerde met haar stijlopvattingen in de richting van de oude uitvoeringspraktijk. Ze illustreerde dat overtuigend met een nieuwe Bach solo opname en nam in de dubbelrol van dirigent en soliste prachtig een drietal vioolconcerten van Mozart (Philips 470.292-2) op waarbij het jammer is dat die reeks waarschijnlijk nooit wordt afgemaakt en met haar eigen ensemble Bachs vioolconcerten (Philips 446.675-2).

Gepokt en gemazeld, dus goed beslagen ten ijs komend, voegt ze zich nu bij het kleine, levendig spelende Italiaanse ensemble Il giardino armonico om sympathiek bescheiden, maar wel duidelijk aanwezig heel fijntjes mee de solopartijen in een vijftal bekendere concerten van Vivaldi in  te vullen. Het resultaat is uiterst levendig en innemend. Geen cd misschien om in één zitting geheel te beluisteren, maar met kleine hapjes tegelijk is het een opmonterend feest. Gelukkig haalde de opnamemensen die verder voor fraaie resultaten zorgden de soliste niet prominent naar voren. Fijn ook dat ze voor haar bewonderaars niet verloren is geraakt op muziekconserven.