VIVALDI: 12 Sonates voor viool en basso continuo Manchester sonates. Fabio Biondi (v), Rinaldo Alessandrini (klc), Maurizio Naddeo (vc), Paolo Pandolfo (cb) en Rolf Lislevand (theorbe). Arcana A 422 (2 cd’s, 2u 37’05”). 1991

Zoals de bijnaam al suggereert is de geschiedenis van deze werken een wonderlijke. Oorspronkelijk waren ze bestemd voor of tenminste in het bezit van de Italiaanse kardinaal Ottoboni. Omdat deze bij zijn dood in 1740 enorme schulden naliet raakten de werken in 1742 van Edward Holdworth die ze op zijn beurt cadeau deed aan Charles Jennens (bekend van Händels Messiah), die bij zijn dood het moois naliet aan zijn neef Heneage Finch, derde graaf van Aylesford. In 1873 ging de gedrukte muziek en in 1918 de Händeliana naar een veiling. De werken van Vivaldi werden gekocht door Newman Flower en toen deze stierf in 1964 verwierf de stad Manchester de Vivaldiverzameling. Te laat voor Pincherle om ze in zijn opusnummering op te nemen, maar bijtijds genoeg voor die van Ryom, die aan een zevental de nummers R 754-760 toekende.en aan de rest nr. 3, 6, 12, 17a en 22. Tot zover de bekorte documentatie van Vivaldispecialist Michal Talbot bij deze cd’s.

Deze uitgave past ook in een trend. Nadat we eerst decennialang waren getrakteerd op orkestwerken van Vivaldi, volgden daarna de vocale werken, op hun beurt gevolgd door de opera’s en nu terecht is terecht de kamermuziek aan de beurt. Liefst zoals hier meteen met een nummering in complete Ryom vorm. Al luisterend zal men soms thema's, melodieën herkennen uit andere (orkest)werken.

Het gaat om materiaal uit 1992 waarvan in de vorm van sonates nr. 4, 5, 7, 9, 11 en 12 met deze uitvoerenden al een voorproefje was gegeven op Arcana A 5.

Aan de vertolkingen is niet alleen de juiste musicologische zorg besteed, ze klinken ook met een juiste afwisseling tussen levendigheid en bezonnenheid. Gebrek aan stijlgevoel kan men deze musici al lang niet meer voorhouden. De in de grote zaal van het Arsenaal in Metz gemaakte opname klinkt nogal van galm ontdaan, dus vrij direct. Bovendien met een wel erg prominente viool tegenover een redelijk aanwezig klavecimbel. Maar de andere continuo instrumenten komen maar zwakjes door. Hoe dan ook: dit is een nuttige aanwinst.