Vivaldi: L’Oracolo in Messenia RV 726. Magnus Staveland (t), Ann Hallenberg (ms), Vivica Genaux (ms), Romina Basso (ms), Julia Lehzneva (s), Franziska Gottwald (ms) en Xavier Sabata (ct) met Europe Galante o.l.v. Fabio Biondi. Virgin 602.547-2 (2u. 36’47”). 2012
Wie zich een van de avonden tussen 13 en 15 januari 2012 in het kader van het Resonanzen Festival in het Weense Konzerthaus bevond bij de concertante uitvoering van deze opera, of de ORF radio uitzending daarvan hoorde, zal zich mogelijk bevoorrecht hebben gevoeld. Maar gelukkig kunnen we nu alom van deze gebeurtenis genieten.
Waarom bevoorrecht? Het gaat hier om de eerste opvoering sinds 1738 van een opera pasticcio van Vivaldi bestaande uit gedeelten bestaande muziek die niet noodzakelijkerwijs allemaal van Vivaldi zelf is en die later nog eens in wat uitgebreider vorm in 1742 werd gegeven. Dit werk, waarvan het oorspronkelijke manuscript verloren ging, horen we dankzij veel speurwerk van Biondi in de Library of Congress in Washington of all places in een tweede versie; het stuk schijnt in Vivaldi’s dagen erg populair te zijn geweest en het nu opnieuw ondergaande, is te begrijpen waarom.
De handeling is goeder gewoonte ingewikkeld: het orakel uit de titel vraagt de stad Messina om zich te ontdoen van zijn monsters, in casu van de corrupte regering van koning Polifonte die zijn voorganger Cresfonte en die op één na al diens kinderen heeft laten vermoorden en die nu een oogje heeft op de weduwe van Cresfonte, Merope.
Wie telkens door de nogal lang uitgevallen recitatieven is heen gekomen, wacht een stel prachtige aria’s, waarbij moeilijk te ontwarren is wat van Vivaldi zelf is en wat van vrienden en tijdgenoten als Riccardo Broschi, Johann Hasse en Geminiano Giacomelli.
Omdat er niet gauw meer opnamen van dit werk zullen worden gemaakt, is het goed dat deze meteen zowat honderd procent geslaagd is. We horen Magnus Staveland als de tiran Polifonte, die alle ellende veroorzaakte, Ann Hallenberg als Merope, Romina Basso als Elmira de prinses die naar haar vaderland terugkeert nadat haar vader is vermoord en Vivica Genaux als Epitide, de enig overgebleven dochter van Cresponte, nu vervuld van wraakgevoelens, maar ook op zoek naar liefde. Alles prachtig ingevuld, maar de echte verrassing komt van de countertenor Xavier Sabata die als Anassandro een dramatische slachtofferrol heeft. Julia Lehzneva is het orakel dat dapper de uitkomst van het drama voorspelt.
Biondi dirigeert het geheel met gedreven vaart.