Vasks: Symfonie nr. 3; Celloconcert. Marko Ylönen met het Tampere filharmonisch orkest o.l.v. John Storgårds. Ondine ODE 1086-5 (76’53”). 2006

In zijn Symfonie nr. 3 (2005) is Vasks nog een stapje verder gegaan in een soort streven naar vereenvoudiging richting waardeverhoging (lees toegankelijk maken). Een sfeervolle kleuring en de afwezigheid van ingewikkelde structuren zijn bepalend. Tevens wordt het momentum steeds vastgehouden. 

Het in wezen ééndelige werk valt uiteen in vier zonder onderbreking in elkaar overgaande secties. De melodiek is heel treffend, maar opvallender zijn de citaten uit Pärt’s Fratres en Beethovens Symfonie nr. 5 die we onderweg tegenkomen. Aan het slot van het werk ontstaat ineens een drukkere activiteit die tenslotte eindigt in een mooie melodielijn van de altfluit.

Het Celloconcert (1994) is vijfdelig en is een reflectie op het lijden van het Litouwse volk. Lyrische sereniteit en turbulente agitatie wisselen elkaar af en aan de cello is de verder onbekende verhaallijn toevertrouwd. Het geheel maakt een behoorlijk conventionele, maar best interessante indruk.

Cellist Marko Ylönen heeft al deze aspecten duidelijk in het vizier en hij weet ze fraai met een royale toon gestalte te geven. Het onverwacht goede orkest uit Tampere laat zich in beide werken als een heel gedisciplineerd, tot veel nuancen in staat zijnd ensemble kennen.