Vieuxtemps: Vioolconcerten nr. 4 in d op. 31 en 5 in a op. 37 Grétry; Ravel: Tzigane; Saint-Saëns: Havanaise op. 83. Itzhak Perlman met het Orchestre de Paris o.l.v. Daniel Barenboim. EMI 483.186-2 (71’06”). 1995

Zoals we in Nederland de gouden eeuw van de schilders hadden, kende België een eeuw van grote violisten. De reeks begon met Charles de Bériot (1802-1870) en eindigde met Arthur Grumiaux (1921-1986). De tweede in deze illustere lijn was Henry Vieuxtemps (1820-1881) die in Parijs les had van Bériot. Compositie studeerde hij met Reicha samen. Van zijn zeven vioolconcerten hielden vooral het melodieuze vierde en vijfde concert repertoire. Het Concert nr. 5 is in zoverre een uitzonderlijk werk omdat het bestaat uit een relatief lang dramatisch eerste deel vol virtuoze momenten voor de solist, een betrekkelijk kort langzaam deel en een superkorte finale van nog geen minuut.

Deze werken waren een kolfje naar Perlmans hand. Hij schittert in deze muziek die hij in al zijn aspecten tot bloei brengt.