Vivaldi: Viola d’amore concerten nr. 1-6 RV 392/7; Concert voor viola d’amore, luit en orkest in d RV 540. Fabio Biondi (vda) en Giangiacomo Pinardi (lt) met Europa galante. Virgin 395.146-2 (77’14”). 2006

Vivaldi: Viola d’amore concerten nr.1-6 RV 392/7. Catherine MackIntosh met het Orkest van de Age of enlightenment. Hyperion CDA 66795, Helios CDH 55178 (67’18”). 1995

Logisch dat binnen de renaissance van de oude muziek ook hernieuwde belangstelling ontstond voor de later in onbruik geraakte viola d’amore die naar de klank gerekend slechts heel in de verte op de altviool lijkt. Het historisch beschikbare solomateriaal bleef nogal beperkt met 21 mooie sonates van Ariosti; verder dook het instrument ook op in werken van Biber, Telemann, J.S. Bach, Händel en Mattheson.

Dat Vivaldi zich tot het instrument aangetrokken voelde, is niet zo verwonderlijk. Het heet immers dat zijn ‘weesmeisjes’ heel vaardig alle mogelijke instrumenten bespeelden. De viola d’amore soliste van hem werd prachtig bediend, want hij schreef mee van zijn meest bekoorlijke muziek voor haar. Muziek, die wel de nodige virtuositeit vergt.

Virtuoos, maar ook prachtig van toon en zuiver van intonatie en voorzien van wat mooie ornamenten klinken de werken hier met zowel MacIntosh als Biondi. Ooit was er ook een Erato opname van I solisti Veneti. Maar als het erop aankomt, is het toch Biondi die interpretatief opzicht met meer dan een neuslengte voor ligt, stijlvoller, levendiger is.

De begeleiding laat met een bezetting van strijkers, twee hobo’s, een fagot en twee hoorns plus b.c. (violone, theorbe, klavecimbel) alle ruimte voor het solo instrument. In het extra opgenomen Concert RV 540 schittert ook de luit even.