Valentini: Bizzarrie per camera op. 2 nr. 1-7. Aura musicale o.l.v. Balázs Máté. Hungaroton HCD 31864 (51’50”). 1998.

Giuseppe Valentini (1681-1753) was onder de ‘Oude Italianen’ al in zoverre een bijzondere kunstenaar omdat hij zich niet alleen als componist, maar ook als dichter en schilder manifesteerde. Als student van Giovanni Battista Bononcini behoorde hij tot de Romeinse school, erd “Suonator di violine e componitore di musica’ aan de Michelangelo Caetani en werd net als zijn grote voorbeeld Corelli directeur van het Concertino van S. Luigi de Francesi. Tijdens zijn leven werd hij als componist erg overschaduwd door Vivaldi, Mossi, Corelli en Locatelli en daar is later weinig verandering in gekomen. 

De grotere onbekendheid van deze componist in vergelijking met zijn tijdgenoten blijkt ook uit het geringere aantal opnamen dat van zijn werk beschikbaar is. Er zijn Concerti grossi op. 7 door het Ensemble 415 op Zig Zag Territoires ZZT 316, de Musiche concertante door Capella ducale op CPO 777.533-2 en een verdwaalde Mandolinesonate door Orlandi op Arts 49005-2 en nog wat losse werken.  

Op het gebied van ‘gekke’ muziek neemt hij vooral dankzij de 7 Bizzarrie per camera voor 2 violen, altviool en basso continuo uit 1703 – de componist was toen 22 - een heel bijzondere, feitelijk unieke plaats in. Dat zevendelige, in cyclische vorm gegoten werk is gelukkig wel op cd verkrijgbaar en hier voor het eerst vastgelegd.

Het had echter een betere cd première verdiend dan deze, want de leden van Aura musicale musiceren vooral braaf, op academische wijze zonder dat de hier zo noodzakelijke vonken overspringen. Vlottere tempi, scherper articulatie, meer dynamiek hadden geholpen. Een helaas nogal tamme vertoning. De bedoelde verrassingen komen niet uit de verf.