Veracini: Ouvertures (suites) nr. 1-6; Vioolconcert in D; Concerti a cinque in A en D; Aria schiavona in Bes. Accademia I Filarmonici Verona o.l.v. Alberto Martini. Naxos 8.553412/3 (2 cd’s, 2u. 11’08”). 1995/8

Enerzijds erkend al een der grootste violisten uit zijn tijd, de achttiende eeuw, anderzijds beschouwd als een extreem eigenzinnige onafhankelijke geest die door de een arrogant werd genoemd, door de ander krankzinnig was Francesco Maria Veracini in ieder geval een der schilderachtigste figuren in de barokke muziekwereld.

De werken op dit tweetal cd’s tonen het een noch het ander aan. De ouvertures werden vermoedelijk rond 1716 voor het Dresdense hof geschreven. De muziek is een amalgaam van Italiaanse vluchtigheid en Duitse degelijkheid; dat hebben ze gemeen met Telemann, die voor meer licht en schaduw zorgde waar Veracini in louter tutti blijft steken. Energieke gebaren zijn helaas belangrijker dan lyrische expressie die beperkt blijft tot een enkele sarabande. 

De Veronese Accademia beweert zich op de oorspronkelijke manuscripten te baseren, maar speelt op moderne instrumenten die hier overgoten met Italiaanse zonneschijn klinken.

Aantrekkeiijker is het materiaal van de vioolconcerten. Vooral dat a otto stromenti uit 1712 is ambitieus en origineel. Beide eerdere werken zijn bescheidener van opzet, ze ontstonden waarschijnlijk ook eerder. De Aria schiavona is een leuk, gallant menuet waarvan niet vaststaat dat het van Veracini is.