Thuille: Pianoconcert in D; Symfonie in F. Oliver Trendl met het Haydn orkest Bolzano en Trente o.l.v. Alun Francis. CPO 777.008-2 (78’47”). 2004

Wat een zegen dat iedere muziekliefhebber die bereid is om van de geijkte paden af te dwalen nog fijne ontdekkingen kan doen. Neem de Oostenrijkse componist Ludwig Thuille (1861-1907) die bij Josef Pembauer studeerde, opera’s, orkestwerken, kamermuziek en koorwerken schreef en samen met R. Louis een harmonieleer (1907).

Luisterend naar zijn pianoconcert (1882) valt een sterke verwantschap met Schumann en Grieg op. Ook kwalitatief doet het werk nauwelijks voor hun pianoconcerten onder. Er is veel meest vrolijk werk te verrichten door de solist en de thema’s zijn kostelijk.

De symfonie (1888) werd voor het eerste door het beroemde orkest uit Meiningen onder leiding van zijn jonge vriend Richard Strauss uitgevoerd. Het idioom van het vierdelige werk is Brahmsachtig en bevat een prachtig largo maestoso en een Haydnesk menuet.

De enthousiaste vertolkingen doen de componist alle recht. Grappig genoeg wordt deze cd aanbevolen als (rustgevende, concentratieverhogende?) examenmuziek.

Wie Thuille nader wil verkennen, kan terecht bij zijn pianokwintetten door het Falk kwintet (ASV CDDCA 1171) en het Sextet voor piano en blazers op. 6 door het Hexagon ensemble (Et’cetera KTC 1295).