Taverner: Mater Christi; Missa mater Christi; Western wynde mass. Westminster Abbey koor o.l.v. James O’Donnell. Hyperion CDA 68147 (58’36”). 2015

Van John Taverner (ca. 1490-1545) weten we niet zoveel totdat hij in 1524 werd ingeschreven als lid van het koor van de collegiale kerk in Tatterhall, Lincolnshire. In 1526 verhuisde hij naar Oxford om daar te gaan werken als eerste oefenmeester van het koor van Cardinal’s College (nu Christ Church).

Na de politieke val van van kardinaal Wolsey verliet Taverner Oxford weer en tegen 1530 schijnt hij zich weer in Lincolnshire te hebben gevestigd. Hij werkte enige tijd als lekenklerk in Saint Botolphs, Boston, maar trok zich terug toen men hem niet langer als musicus kon betalen. Hij stierf daar als alderman.

Taverner componeerde het grootste deel van zijn gewijde muziek in in zijd in Tattershill en Oxford.

Het bekendst is zijn Western wynde mass met een hoofdmelodie die is gebaseerd op de volkswijs Western wind, when will thou blow? Het gaat in wezen om een stel contrapuntische uitwerkingen rond deze melodie die in de hele mis 36 maal terugkeert. Het vormt een bewijs van Taverners grote vaardigheid en muzikaliteit dat de luisteraar in die herhalingen geen moment monotonie ervaart.

De toegepaste techniek maakte veel indruk op zijn tijdgenoten en twee latere componisten: Christopher Tye en John Sheppard die eveneens een mis op dit thema schreven, echter met minder indrukwekkend resultaat.

Op de Gimmell CDGIM 027 opname van de Tallis Scholars konden we de drie versies van de mis vergelijken.

Het bijzondere aan de nieuwe uitvoering is om te beginnen dat inplaats van een vierstemmig gemengd koor en vrij groot bezet jongens- en mannenkoor met respectievelijk 20 jongens en 12 mannen te horen is dat gelukkig niet in de galmrijke kerk is opgenomen maar in St. Albans in Holborn.

Ook de keurig door de oervorm ingeleide Missa Mater Christi sanctissima is een polyfonisch complex werk waarvan al een heel mooie uitvoering van The Sixteen op Hyperion Helios CDH 55053 in een wat kleinschaliger, leniger realisatie.

Er wordt kernachtig gezongen in de beste Engelse koortraditie door het Westminster koor; de afzonderlijke melodielijnen zijn goed te volgen en ook de jongens laten in langgerekte frasen niet de minste twijfel horen. De kern van de zang van het Westminsterkoor is wat zachter (weker) dan bij de concurrenten, maar deze betrekkelijke mildheid misstaat de muziek allerminst.