Tchaikovsky: Pianoconcert nr. 2 in G op. 44, Concertfantasie in G op. 56. Eldar Nebolsin met het Nieuw Zeelands symfonie orkest o.l.v. Michael Stern. Naxos 8.573462 (57’45”). 2015

Wat Naxos heeft bewogen om dit tweetal werken nog eens in Nieuw Zeeland op te nemen terwijl in de catalogus al een identiek gekoppelde versie van Bern Glemser met het Pools nationaal omroeporkest onder Antoni Wit staat (Naxos 8.550820) uit 1996 bestaat? Een nadere vergelijking leert waarom. Noch Glemser, noch Wit zijn in staat om deze werken echt geheel recht te doen.

Het tweede pianoconcert is uit 1880 en heeft een gemengde achtergrond. Het is nooit zo populair geworden als nr. 1 hoewel de thema’s ongeveer even waardevol zijn als die uit nr. 1.

He trieste lot van het werk is ook te wijten aan de gemutileerde versie die Alexander Siloti ervan maakte. Maar niet alleen dat: het werk is ook lastig goed uitvoerbaar, het bevat ook enige minder geïnspireerde gedeelten. Toch is het werk misschien wat onderschat en een goede solist als Eldar Nebolsin weet er met nu eens flamboyant, dan weer dichterlijk spel wat van de maken. Er is ook een mooie cellosolo aan het begin van het andante. De finale sprankelt voldoende.

Vergelijk vooral Pletnev (Virgin 562.358-2) die op vier cd;s alle drie de pianoconcerten, maar net weer niet de obscure, virtuoze niet veel opgenomen Concertfantasie uit 1884 speelt. Andere kandidaten zijn eventueel Peter Donohoe (EMI 749.940-2), samen met het ‘Allegro brillante’ uit het derde concert en Leonskaja (Warner 2564-61913-2), samen met het derde concert. 

Maar wie de koppeling van Nebolsin aanstaat, kan gerust bij zijn fraai begeleidde en zorgvuldig opgenomen cd terecht.