Tchaikovsky: Symfonie nr. 1 in g op. 13 Winterdromen; Ouverture in f De storm op. 18. Orchestra of St. Luke’s o.l.v. Pablo Heras-Casado. Harmonia Mundi HMC 90.2220 (68’21”). 2015
Begonnen als een 21-koppig kamerorkest is het Amerikaanse Orchestra of St. Luke’s uitgegroeid tot een volwaardig symfonie orkest dat ook de grote werken uit de muziekliteratuur aankan. Zoals hier.
Tchaikovsky gaf zelf de titel Winterdromen aan zijn eerste symfonie en gaf zelfs beschrijvende namen aan beide begindelen. Het allegro tranquillo is voorzien van de ondertitel ‘Dromen van een winterse reis’ en het adagio van ‘Land van eenzaamheid en mist’. Een scherzo en een finale ronden de conventionele symfonische structuur af.
Er waren natuurlijk best al wat heel mooie opnamen van het werk. Te denken valt aan Jansons (Chandos CHAN 8402), Markevitch (Philips 446.148-2), Leaper (Naxos 8.550627) en zelfs Karajan (DG 419.176-2).
Maar ook Heras-Casado ontsluit een bijzondere ingang tot deze symfonie. Hij doet dat vooral door zowel de lyrische als de meer dramatische kanten van het werk proportioneel uit te lichten. Dat begint in het eerste deel met de wat aarzelende fluitsolo en culmineert in stevige bijdragen van het koper. Sereen leidt de klarinet het tweede thema in en in het coda zorgen de bassen voor wat viriliteit.
Mooi zijn vervolgens de strijkers con sordino aan het begin van van het melancholieke andante cantabile met zijn erg mooie hobosolo. Hier heerst de sfeer van een balletscène die wordt voortgezet in het allegro scherzando giocoso alsof het om dansende sneeuwvlokken gaat. De inhoudelijk vrij gevarieerde finale is een speelplaats voor Russische volksmelodieën die mooi contrapuntisch worden verwerkt.
De ouverture De storm bij het stuk van Shakespeare uit 1873 (niet te verwarren met de dito ouverture op. 76 bij het drama van Ostrovsky uit 1867 die ook beter Het onweer kan heten) is programmatisch van opzet en Heras-Casado volgt daarin Prospero, Ariel en Calibran heel getrouw.
Met twee prachtige vertolkingen als goed resultaat.