Tartini: Sonate piccole voor soloviool, deel IV, nr. 19-24. Peter Sheppard Skærveld. Toccata TOCD 0363 (74’09”). 2011

In zijn laatste levensjaren werkte Giuseppe Tartini (1692-1770) aan een cyclus sonates voor soloviool. Hij bracht het tot dertig stuks met een totale uitvoeringsduur van zo’n zes uur. Vreemd dat dit materiaal zo lang onbekend bleef. De buiten Engeland vrij onbekende Britse violist Peter Sheppard Skærveld begon in 2012 aan het omvangrijke project om deze ‘kleine’ solo vioolsonates van Tartini op de nemen. Intussen is hij gevorderd tot de vierde aflevering; er rest dus nog eentje.

Deel I met de nummers 1-6 verscheen in 2012 op Toccata TOCC 46, deel II  met nr. 7-12 op TOCC 0208 en deel III met nr. 13-18 op Toccata TOCC ???.

Om zo goed mogelijk beslagen ten is te koen, bestudeerde de violist het bronmateriaal nog eens grondig en ontcijferde wat van de haast stenografische aanduidingen van de componist die eerder aan de aandacht waren ontsnapt.

Bij het luisteren naar deze muziek valt vooral op hoe goed deze voor het instrument is geschreven. Geen wonder natuurlijk bij een componist met deze geweldige status. Dat het karakter van de werken vooral lyrisch is, lijkt ook logisch. Veel daaraan zal hebben bijgedragen door gebruik te maken van volksmuziek uit Tartini’s geboortestreek, Istrië. 

Maar Tartini was Tartini niet geweest wanneer hij niet ook gebruik had gemaakt van drama inbrengende harmonischen en andere effecten. In de toonvorming houdt onze solist daar rekening mee waardoor de toonvorming soms wat ruw aandoet.

Maar het resultaat klinkt wel pakkend en bij vlagen strijdlustig.