Turina: Vioolsonates nr. 1 in D op. 51 en 2 in op. 82 Española; El poema de una sanluqueña op. 28; Gitaarsonate Sonata a la Española (bew.);  op. 72; ‘Euterpe’ uit Las musas Andalucia op. 93; Homenaje a Navarra op. 102. Macarena Martínez en Juan Escalera. Brilliant Classics 95626 (2 cd’s, 1u. 27’39”). 2017

Turina’s evocatieve, glinsterende, in de Andalusische zongerijpte werken vormen in de sector impressionistische muziek een aardige bijdrage. Sonate nr. 1 is opgedragen aan Jeanne Gauthier en heeft een levendige Sevilliaanse finale. De bekendere Vioolsonate nr. 2 ontstond tien jaar later en maakt met fandango invloed en al een hechte indruk. Als belangrijkste derde werk is er  El poema de una sanluqueña, een vroeg werk als fantasie. De vier delen zijn beschrijvend, wat het beste blijkt uit het laatste: de rozenkrans in de kerk.

Dansritmen bepalen het karakter van de Variaciones clásicas met een een seguidilla en tot slot een zapateado. Bescheidener, maar heel effectief is ook het deeltje Euterpe. De bewerking van de Gitaarsonate vormt een aardig extraatje

Van de volledige werken voor viool en piano van Joaquin Turina bestaat een aardige opname van het Duo DS (Gramola 98859/60); gedeeltelijk zijn ze geregistreerd door Eva Léon en Jordi Masó (Naxos 8.570402), David Peralta Alegre en Ana Sánchez-Donate (Verso VRS 2039), Christian Scholl en Lourdes Ramirez (Amati AMI 9702/3), Felix Ayo en Bruno Canino (Dynamic CDS 208), Roland Roberts en Miyako Hashimoto (Meridian CDE 84430), Scott St. John en Rena Sharon (Musica Viva MVCD 1140), Clara Bonaldi en Ester Pineda (Mandala MAN 5080), Jesús Angel León en Miguel Angel Muñoz (Verso VRS 2018) en Betül Soykan en Anatoli Sheludykkov (Centaur CRC 3464). Een verrassend lange lijst.

Aan een nieuwe volledige opname zou dan ook nauwelijks behoefte bestaan, ware het niet dat deze zo mooi en idiomatisch is. De werken zijn de vertolkers kennelijk vertrouwd en worden strak en met urgentie uitgevoerd met steeds zorg voor de juiste expressie, waar nodig panache en blijken van ware passie. Hoe goed León en Masó ook zijn, de nieuwe uitgave is ook goedkoop en of de Stradivarius uit 1690 van Martínez een grote rol in het succes speelt?  

Wie met kwantitatief wat minder genoegen neemt, kan het beste bij Ayo/Canino, of Roberts/Hashimoto kiezen.