Telemann: Telemandolin. Fantasie voor soloviool nr. 10 in F TWV. 40/23 (bew); Kwintet in D voor trompet, 2 violen, altviool en b.c. in D TWV. 44/1; Suite in G voor strijkorkest La Bizarre TWV. 55/G2; Vioolconcert in fis TWV. 51/fis 1; Partita nr. 2 in G TWV. 41/G2; C.P.E. Bach: Hamburgse sonate in G Wq. 133; Abel: Adagio WKO 209; Fasch: Luitconcert FWV. L/D1. Alon Sariel en het ensemble Concerto Foscari. Berlin Classics. BC 300934 (65’17’’). 2017

De herdenking van Telemann tweehonderdvijftigste sterfdag 25 juni 2017 leidde tot een productie  van heel wat cd’s. Daaronder heel wat in bewerkingen, zoals deze. De Israëlische mandolinist Alon Sariel kondigt ze trots aan: “Ik wil een programma presenteren dat recht doet aan Telemanns grenzeloze weelde aan ideeën en zijn openheid jegens de muziek uit andere landen. Daarom brengt Telemandoline een groot aantal stijlen samen van ode Franse ouverture via het Italiaanse concert tot de kamermuziek partita en de solo fantasie.”

In de aardige bewerkingen put Sariel met zijn hier 7 leden tellende ensemble Concerto Foscari dat op oude instrumenten speelt uit de rijk gevulde schatkist van Telemann. Zelf speelt Sariel op verschillende instrumenten uit de luitfamilie en hij doet dat heel virtuoos, zeer muzikaal en vooral met veel gevoel van de juiste soort. Zo groot is het verschil tussen luit, barokgitaar en mandoline ook niet.

Verkwikkende muziek die heel mooi klinkt en meteen een pleidooi is voor de vrije omgang met historische bronnen. Daarom passen de brokjes van C.P.E. Bach, Abel en Fasch ook zo goed in dit programma.