Tisjtsjenko: Concert voor piano, viool en strijkorkest op. 144; Symfonie nr. 3 op. 123/4 Hel. Viktoria Postnikova (p), Alexander Rozhdestvensky (v) met het St. Petersburgs strijkorkest c.q. het Moskou’s symfonie orkest o.l.v. Gennady Rozhdestvensky. Fuga Libera FUG 702 (71’48”). 2006

Ooit aangekondigd als een mogelijke opvolger van Shostakovitch bij wie hij in Leningrad studeerde, heeft Boris Tisjtjenko (1939-2010) die reputatie nooit waargemaakt. Daarvoor ontbreekt het in zijn werken te veel aan doelgerichtheid, samenhang en substantie al wist hij ons wel interessant te orkestreren. 

Hij componeerde acht symfonieën en liet een negende onvoltooid na. Hij moet gefascineerd zijn geweest door La Divina commedia van Dante met zijn drie delen inferno, purgatorio en paradisco waaraan hij los van de rest vijf van die symfonieën wijdde. Dat gebeurde in uitgebreide vorm mat ‘Onder de levenden’ op. 123/1 uit 1998, ‘Laat alle hoop varen’ uit 2000, ‘Inferno’ uit 2001, ‘Purgatorium’ uit 2003 en ‘Paradijs’ uit 2005.

Op een cd die ook daarom interessant is omdat hier de drie leden van de familie Rozhdestvensky samen optreden, krijgen we een impressie van de hel te horen, compleet met blijken van angstig geschreeuw van verdoemden. Opvallend is dat de componist nauwelijks tempo aanwijzingen gaf.

Milder klinkt het dubbelconcert. Andere opnamen van deze werken zijn er niet. Deze goede, maar niet geweldige opname kan nuttig dienen als kennismaking met de onbekende componist.