Tinoco: The blue voice of the water. ‘O sotaque azul des aquas’ (de blauwe stem van het water); Celloconcert; ‘Frisland’; ‘Before spring, a tribute to The Rite’. Gulbenkian orkest o.l.v. Susanna Mälkki, Filipe Quaresma (vc) met het Portugees symfonie orkest o.l.v. Pedro Neves, Seattle symfonie orkest o.l.v. Ludovic Morlot en Symfonie orkest van Porto Casa da Musica o.l.v. Martin André. Odradek ODRCD 365 (51’11”). 2016

De titels van de werken op deze uitgave suggereren dat de Portugese componist Luís Tinoco (1969) bij voorkeur associatieve muziek schrijft, ongeacht of zijn inspiratie voortkomt uit een gedicht van Manoel de Barros (in O sotaque azul des aquas), een denkbeeldig eiland Friesland dat op een geografische kaart van de zestiende cartograaf Nicolo Zeno erbij jazzmusicus Bill Frisell voorkomt, een beeld van Stravinsky’ Sacre du printemps en het abstractere Celloconcert dat speciaal voor de persoonlijke identiteit van solist Filipe Quaresma werd gecomponeerd.

Muziek die een sterk filmisch karakter heeft, wat geen wonder is want Tinoco onderhoudt sterke banden met de theater- en filmwereld.

De uit allerlei hoeken gaten bijeengeveegde stukken worden door de bank genomen gedegen gespeeld en zorgen voor een goede kennismaking met de Portugees.

Het maakt nieuwsgierig naar zijn opera’s Evil machine (2008) en Paint me (2010) en de cantate Solitary dreamer (2011).