Tippett: Symfonieën nr. 3 voor sopraan en orkest en 4; Symfonie in Bes. Rachel Nicholls (s) met het BBC Schots orkest o.l.v. Martyn Brabbins. Hyperion CDA 68231/2 (2 cd’s, 2u., 00’40”). 

‘Krijg een kick van Tippett’ stond op T-shirts toen de componist in de jaren ’70 de V.S. bezocht.  Die kick kan men krijgen van de lenige ritmes van het Concert voor twee strijkorkesten (Chandos CHAN 9409), de ‘5 negro spirituals’ uit A child of our time (Spektral SRL 4-16149), de rijke structuren van de Corellifantasie (Chandos CHAN 9934) of de verschillende sferen van zijn beide opera’s.

Maar wie een kick krijgt van de Symfonie nr. 3 heeft het hart van Tippett aangeraakt. Dit werk in twee lange delen is soms wat moeilijk bijeen te houden maar hier lukt dat Martyn Brabbins goed in een geconcentreerde weergave waarin de Stravinskyaanse syncopen prikkelen. Rachel Nicholls zingt de blues uit het tweede deel met warme stem en zorgt voor een mooie climax aan het eind.

Symfonie nr. 4 krijgt de brille en het gewicht die het werk verdient; de snelle gedeelten krijgen iets wilds mee, de meditatieve de nodige teerheid.

Deze uitvoeringen kunnen het goed tegen de beste van Colin Davis en Richard Hickox opnemen.

De verrassing schuilt in het extraatje, de onbekende Symfonie in Bes uit 1934. Er moet ook nog een los symfoniedeel uit 1931 zijn.