Tanejev: Vioolsonate in a; Variaties in c; Elegie in E; Scherzi in d, g. es, C en F; Prelude in F; Quadrille in A; Andantino semplice in b; Prelude en fuga in Gis op. 29; Romance De stalactieten op. 26/6. Ivan Peshkov (v) en Olga Solovieva (p). Naxos 8.557804 (72’41”). 2008

Nu ik de Vioolsonate uit 1911 van Sergei Ivanovich Tanejev (1856 - 1915) voor het eerst heb gehoord, verbaas is me enigszins dat dit pas in 2020 het geval is. Het is namelijk een aantrekkelijk laatromantisch werk rond het idioom van Schumann en Brahms. Voor Westerse violisten op Daniela Cammarano na (Brilliant Classics 95766) is het werk misschien niet interessant genoeg, de Russen weten er beter raad mee, zoals de opnamen van Grigory Feigin en Victor Poltoratsky (Russian Disc RCD 16253) lieten horen en nu ook Ivan Peshkov aantoont. Zelf heeft de componist deze sonate nog uitgevoerd met violist Leopold Auer.

Maar de meeste ruimte op deze uitgave is ingeruimd voor pianowerken, waarvan sommige hun cd première beleven, Zoals Thema met variaties uit 1874, dat onder toezicht van Tchaikovsky ontstond. De Romance  De stalactieten is een bewerking voor viool en piano van een lied met de naam Stalaktiti met klanken van vallende tranen. Gelukkig niet nodeloos sentimenteel gespeeld.

Van de overige werken maakt vooral de Quadrille als complexe negentiende eeuwse Weense dansvorm indruk. De dans heeft binnen zijn omvang van acht minuten een interessant verloop, beginnend met ‘Pantalon’, een open rondovorm, gevolgd door ‘Été’, ‘Poule’, ‘Trénis’, ‘Pastourelle’ en ‘Finale’, het meeste in tweekwartsmaat. Zwier is er genoeg in het werk en Solovieva laat dat goed horen. 

De Variaties blijken te gaan over een thema uit de finale van Tchaikovsky’s Strijkkwartet nr. 2. De meeste pianowerken blijken briljante stukken te zijn die om een virtuoze vertolker vragen. Dat moet de componist zelf ook zijn geweest (hij gaf de première van Tchaikovsky’s Pianoconcert nr. 1 in Moskou). 

Maar ook Olga Solovieva beschikt over voldoende kwaliteiten om met minimaal pedaalgebruik en zonder nodeloos vertoon deze pianowerken betekenis te geven en zo de luisteraar blij te maken.