Tanguy: Musique de chambre. Strijkkwartet nr. 2; Nocturne voor cello en piano; Capriccio voor soloklarinet; Prélude en rondo voor solocello; Further voor fluitsolo; Elegie voor soloviool; Musique pour Ming voor fluit en cello; Mélancolie voor viool en piano; Esquisses voor solocello; Sonate brève voor soloviool. Resp. Rosamunde kwartet, Henri Demarquette (vc) en Vahan Mardirossian (p), Nicholas Baldeyrou (kl), Silvia Careddu (fl), Marina Chiche (v), Jean-Marc Phillips (v). Transart TR 129 (71’13”). 2003

 

De in revolutiejaar 1968 in Caen geboren Franse componist Eric Tanguy studeerde bij Horatiu Radulescu voordat hij zijn studie aan het conservatorium in Parijs voortzette bij Ivo Malce, Gérard Grisey en Betsy Jolas waar hij in 1991 afstudeerde. Hij won diverse onderscheidingen, was een ‘composer in residence’ tijdens het Besançon Festival en schreef intussen meer dan honderd werken. Daaronder ‘Affettuoso’, In memoriam Henri Dutilleux. Anne Gastinel nam in 2007 zijn beide Celloconcerten op met het Frans Nationaal orkest (Naïve V 5078). Net als Barber schreef hij ook een Adagio voor strijkers (2002). Dat is met andere orkestwerken als de Sinfonietta, Incanto en Eclipse opgenomen door Stefan Sanderling met het Orchestre de Bretagne (Transart TR 122).

Maar hier gaat het om een select ie van zijn kamermuziekwerken. Sommige zijn vrij explosief en gepassioneerd van aard, maar bijvoorbeeld de Nocturne uit 1995 is veel vriendelijker van aard. Het gaat verder meest om korte, intense werken waarvan Further voor solofluit met zijn acht minuten tot de langste behoort.Ook Strijkkwartet nr. 2 uit 1999 is binnen kwartier voorbij.

De hier opgenomen collectie geeft een goed beeld van wat Tanguy tot nu toe op het gebied van de kamermuziek tot stand bracht. De uitvoeringen zijn in goede handen van een stel instrumentalisten dat zo the horen ged vertrouwd is met dit idioom. 

Genoten heb ik vooral van Mélancolie, de Élegie en Musique pour Ming, de werken waaraan Marina Chiche deelneemt.