Telemann: Brockes-Passion TVWV 5:1. Birgitte Christensen, Lydia Teuscher, Marie-Claude Chapuis, Donát Havár, Daniel Behle, Johannes Weisser met het RIAS kamerkoor en de Akademie für alte Musik o.l.v. René Jacobs. Harmonia Mundi HMC 902013/4 (2 cd’s, 2u 19’51”). 2008

Tijdens zijn leven was Telemann zeer beroemd (ten koste van Bach), maar na zijn dood werd hij snel vergeten. Wat ook niet hielp was Händels constatering ‘Dat Telemann even snel een achtstemmig motet schreef als een ander een brief’. Als het om vocale muziek gaat,  manifesteerde Telemann zich minder op het gebied van oratorium en passiemuziek dan op dat van de komische cantate en de opera buffa. Vijftig jaar geleden stelde Philips trots enige van zijn Passionen (Lukas-, Makus- en Matthäus) voor, gedirigeerd door Kurt Redel, maar daarna bleef het vrij stil.
Kort na elkaar schreven Händel en Telemann beiden een passiemuziek op tekst van de Hamburgse dichter Barthold Heinrich Brockes (1680-1747) die als een van de meest karakteristieke vertegenwoordigers van de Duitse Aufklärungspoesie geldt. Telemanns werk met de ondertitel  Der für die Sünde der Welt leidende und sterbende Jesus stamt uit 1716, dat van Händel uit 1717. Lang geleden ontfermde McGegan zich op Hungaroton over beide werken (resp. op HCD 311130/2 en HCD 1234/6). Andere opnamen van Telemanns opus zijn nauwelijks bekend wat de nieuwkomer extra welkom maakt.
Het uit liefst 107, meest korte delen opgebouwde werk bezit net als bij andere passiemuzieken gebruikelijk de bekende ingrediënten: de verhalende evangelist, Jezus, Judas, Petrus, Pilatus, Romeinse kapitein, dochters Zions, maagden, gelovige zielen, maar verrassend ook Maria.
Naar modern gebruik is de bezitting superklein gehouden waardoor een intiem klankbeeld ontstaat. De vertolking door louter zangers van het voortreffelijke RIAS kamerkoor uit Berlijn is bewonderenswaardig goed, de opname is uitstekend geslaagd dus weer is een leemte in de Telemanndiscografie meer dan adequaat gevuld.