Tchaikovsky: Hamlet op. 67; De storm in f op. 18; Romeo en Julia. Simón Bolívar orkest o.l.v. Gustavo Dudamel. DG 477.9355 (65’35”). 2010

Dat niet alles wat Dudamel bestiert in muzikaal goud verandert, eisten we al na zijn in 2006 nog te hoog gegrepen Mahler V (DG 477.6545), maar dat hij in een aan drie op toneelstukken van Shakespeare geënte stukken van Tchaikovsky (bij De Storm gaat het hier dus om de Symfonische fantasie en niet om de Ouverture op. 76 bij een stuk van Ostrovsky) zo temperamentloos freewheelend te werk gaat, verbaasd. Natuurlijk, het Slavische temperament verschilt van het Latijnse, maar toch. Dat deze ploeg Tchaikovsky best stijlvol en heel geëngageerd aankan, is aangetoond met de opname van de Vijfde symfonie en Francesca da Rimini (DG 477.8022).

Het klinkt in het nieuwe programma allemaal keurig, maar tam. Hamlet kan dit betrekkelijk nog het beste verdragen. Zou het om een haastklus gaan? Het is net of de werken nog niet grondig zijn ingestudeerd. De strijkers klinken vrij vaal, de blazers zonder animo en scherpte. Hier was iemand als George Szell nodig geweest. Die beweerde over orkestrepetities: “Waar anderen ophouden, begin ik”. Met meestal prachtig resultaat.

Romeo en Julia klinkt qua tempo-overgangen ook niet goed geïntegreerd.

Keer daarom terug naar Pletnev (DG 477.053-2) voor Hamlet en Romeo en Julia, Pappano (EMI 370.065-2) of Kreizberg (Pentatone PTC 5186) voor Romeo en Julia of Serebrier (BIS CD 1073) voor De storm en Romeo en Julia.