Tippett: The midsummer marriage. Alberto Remedios (t), Joan Carlyle (s), Raimund Herincz (b) en Elizabeth Harwood (s) met het Ensemble van Covent Garden, Londen o.l.v. Colin Davis. Lyrita SRCD 2217 (2 cd’s, 2u. 33’13”). 1971

“Er is slechts één komische samenzwering: de onverwachte hindernissen die moeten worden genomen naar een uiteindelijk huwelijk”, dixit Tippett over zijn eerste opera The midsummer marriage (1955). Hij had daar op eigen libretto niet een gewone komedie van gemaakt, maar een zelfontdekkingsreis die werd vormgegeven door de proeven die door de geliefden in Mozarts Zauberflöte moeten worden ondergaan.

Mark en Jenifer moeten eerst zelfkennis opdoen voordat ze kunnen trouwen. Archetypes à la Jung, Keltische, Griekse en Hindi mythologieën zijn in het geding. Geen wonder dat het publiek bij de première in Covent Garden tamelijk perplex stond door de mengeling van diverse symbolische lagen waarin burgerlijkheid, rituelen en jaren vijftig kenmerken een belangrijke rol spelen. Maar de absurde handeling en de merkwaardige tekst boeien wel op een bijzondere manier en de lyriek van de muziek draagt veel aan de toegankelijkheid bij.

Bekend zijn de vier rituele dansen uit de opera die de eeuwige strijd tussen de seksen symboliseren. Andere hoogtepunten zijn de ritmisch geladen refreinen en de bloedstollende monoloog van het medium Madame Sosostris. Heel bijzonder zijn ook de koorpassages die vaak van achter het toneel komen.

Het werk is dermate goed, dat het onder de Britse opera’s een ereplaats verdient naast Brittens Peter Grimes. De zogenaamde ‘moeilijkheden’ van het libretto met zijn mystieke, filosofische referenties verbleken in het lyrische milieu van het stuk.

De door Colin Davis naar aanleiding van een reeks voorstellingen in Covent Garden gemaakte opname, verscheen aanvankelijk op Philips 6703027 (3 lp’s), maar is gelukkig door Lyrita met succes op cd heruitgebracht.

De uitvoering heeft na al die jaren niets aan kracht en glans ingeboet. Alberto Remedios en Joan Carlyle vormen een ideaal, geloofwaardig stel als Mark en Jenifer, Raimund Herincx is een sonore King Fisher en Helen Watts een spookachtige Sosostris. Maar het is vooral Davis het vuur aanjaagt en brandende hout. Het is ook goed te horen dat hier aan goed op de materie en elkaar ingespeeld team bezig is.