Turnage: Three screaming popes; Drowned out; Momentum;  Kai. Birminghan symfonie orkest o.l.v. Simon Rattle. EMI 555.091-2 (72’09”). 1993

Three sceaming popes (1989) is een muzikale reactie op het gelijknamige woeste schilderij van Francis Bacon, net als Turnage ook zo’n ‘bad boy’ uit de Engelse kunst. Verdere inspiratie is uit de jazz gehaald. Dat Turnage vindingrijk en orkestreren is ook hier weer duidelijk. Juist door de omvang, de achtbaan dynamiek, de harmonische snoeverij en de grote vaart is dit werk best een geslaagde krachttoer van orkestraal vakmanschap.

Niet minder fascinerend zijn de overige stukken op deze cd. Kai geeft een hoofdrol aan het favoriete strijkinstrument van de componist: de cello en Momentum is een opdrachtwerk voor de opening van de Symphony Hall in Birmingham in 1991.

Cellist Ulrich Heinen en het orkest uit Birmingham laten zich door Rattle leiden in heel pakkende interpretaties.

Wie geboeid is door het werk van Turnage en nog niet genoeg heeft aan andere besproken opnamen van zijn werk in deze rubriek, zou eens kunnen luisteren naar Fractured Lines 2000/2002) met slagwerkster Evelyn Glennie (Chandos CHAN 10018), Scorched (2002) met Hugh Wolff (DG 474.729-2) en de opera Silver Tassie (1999) met Paul Daniel (ENO Alive 1).