Tavener: Song for Athene; Dhyana; Lalishri; Vaughan Williams: The lark ascending. Nicola Benedetti met het Londens filharmonisch orkest o.l.v. Andrew Litton. DG 476.619-8 (63’40”). 2006

In een Engelse enquête is ooit Vaughan Williams’ The lark ascending als populairste Britse klassieke werk naar voren gekomen. Helemaal onbegrijpelijk is dat niet. De bewuste romance werd in 1914 toen de Westerse wereld op het punt stond om grondig te worden veranderd geschreven. De naam stamt uit een gedicht van George Meredith met de mooie karakterisering van de leeuwerik in de woorden “Hij stijgt op en keert om; hij werpt een zilveren ketting van geluid”. De bijbehorende muziek klinkt wat mistig, impressionistisch, maar ook zelfverzekerd. Natuurlijk zijn er veel soli voor de houtblazers, maar de viool speelt de hoofdrol.

Aan opnamen van het stuk was nooit gebrek, met positieve uitschieters van Iona Brown (Decca 430.093-2), Tasmin Little (Warner 0927-49584-2), Nigel Kennedy (EMI 564.132-8) en Hugh Bean (EMI 640.222-2). Maar ook Nicola Benedetti, ooit winnares van de Engelse Young musician of the year prijs, weet heel goed de zuivere, meditatieve sfeer te treffen en ze haalt krachtiger uit wanneer Litton het orkest tot forser spel met behoorlijk grote dynamische contrasten aanzet.

Van V.W. naar Tavener is hierna niet zo’n grote stap. Tavener schreef het koraal Song for Athene in 1993 voor koor en orgel en het werd een hoogtepunt bij de begrafenis van prinses Diana. Hier klinkt het stuk in een bewerking die ook bijzonder fraai is. Het inherente meditatieve karakter werkt door in Dhyana (sanskriet voor ‘overpeinzing’). Maar interessantst van al is Lalishri een door de veertiende eeuwse Hindoe dichter en de heilige Lalia Yogihwari geïnspireerd, bijna veertig minuten lang werk. Hierin vertolkt de soliste een vijftal liederen, opnieuw van een overpeinzend karakter, met Indiase raga invloeden, maar ook met treffende akkoorden, trillers, pizzicati en zelfs kwarttonen.

Zo ontstond een heel apart, mooi, interessant programma.