Takemitsu: To the edge of dream; Folios nr. 1-3; Toward the sea nr. 1-3; ‘Here, there and everywhere’, ‘What a friend’, ‘Amours perdues’ en ‘Summertime’ uit Songs for guitar; Vers, l’arc en ciel, Palma. John Williams (gtr), Sebastian Bell (fl), Gareth Hulse (h) met London Sinfonietta o.l.v. Esa-Pekka Salonen. Sony SK 46720 (60’26”). 1989

Rechtlijnigheid, het vermijden van krullen en opsier met een scheut naïviteit: dat zijn de ingredriënten van de werken uit de midden- en late periode van Takemitsu. Zijn naïviteit komt mogelijk voort uit het feit dat hij te weinig het verschil begrijpt tussen serieuze muziek en ontspannende muziek en uit zijn omgang met gekoloniseerde post-impressionistische effecten en laatromantische ideeën.

Maar zelfs wanneer we de wenkbrauen fronsen over de samenstelling van werken op deze cd (van de Beatles tot Gershwin) dan nog geldt dat John Williams deze stukken – vooral die voor gitaarsolo – met groot engagement, veel expressie en een enorme precisie speelt; London Sinfonietta, ditmaal onder Ese-Pekka Salonen laat in deze quasi Oosterse muziek duidelijk horen hoe dit ensemble vermag te spelen met het differentiatievermogen van een stel groepsgebonden individuën.