Tchaikovsky: Symfonie nr. 7 in Es; Pianoconcert nr. 3 in Es op. 75. Geoffrey Tozer met het Londens filharmonisch orkest o.l.v. Neeme Järvi. Chandos CHAN 9130 (57’13”). 1991

De Symfonie nr. 7 is een reconstructie door Bogatyryev van materiaal uit diverse bronnen, onder meer uit Pianoconcert nr. 3 waarvan de structuur afgezien van de cadens identiek is, en waaraan Tchaikovsky in 1892 begin te componeren maar dat hij terzijde legde om de Symfonie nr. 6 te schrijven. Net als de Pathétique bezit nr. 7 een tobbend karakter, maar het werk bevat ook de nodige meeslepende muziek. In elk geval was het een herontdekking en nieuwe erkenning waard.

Eugene Ormandy was in 1962 de eerste die het werk in het Eesten uitvoerde en de opwinding van die gebeurtenis spreekt uit de opname die hiervan verscheen (Sony SBRG 72042). Het mankeert niet aan panache. 

Maar de vertolking van Järvi is nieuwer in klinkt een stuk beter en bovendien is het praktisch dat meteen dat eendelige, ruim een kwartier lange pianoconcert is meegenomen.

Järvi ontdekt veel poëzie en fantasie in de symfonie en de opname laat alle licht en schaduw mooi naar voren komen. Tozer vult de solopartij in het concert met de nodige bravoure in zodat een sympathiek geheel ontstaat. Alleen de vioolklank van het orkest is wat dunnetjes uitgevallen helaas in deze verder goede opname.