Stenhammar: Strijkkwartetten nr. 1 in C op. 2 en 2 in c op.14. Stenhammar kwartet. BIS SACD 2019 (61’54”). 2013

Stenhammar: Strijkkwartetten nr. 3 in F op. 18 en 4 in a op. 25; ‘Elegie’ en ‘Intermezzo’ uit Lodolezzi zingt op. 39. Stenhammar kwartet. BIS SACD 1659 (73’47”). 2011/3

Stenhammar: Strijkkwartetten nr. 5 Serenade in C op. 29 Serenade en 6 in f 1897 en op. 35. Stenhammar kwartet. BIS SACD 2009 (65’20”). 2011/2

In 1981 verscheen een integrale opname van de 6 strijkkwartetten van Wilhelm Stenhammar waaraan drie strijkkwartetten – het Fresk kwartet, het Kopenhagen kwartet en het Gotland kwartet – deelnamen (Caprice CAP 21536, 3 cd’s). Het Stenhammar kwartet herhaalde dit met op zijn minst beter klinkende opnamen

In het eerste kwartet uit 1894 laat de componist nog duidelijk horen dat hij verplichtingen heeft jegens Beethoven en Brahms, hoewel er ook een korte herinnering is aan Grieg. In het tweede kwartet (1896) klinkt gelukkig de componist als individu goed door.

In het derde en vierde kwartet (18971900 c.q. 1904/9), duidelijk de beste van het zestal. Zijn de invloeden van Brahms en Dvorak volkomen geassimileerd en het vierde komt de milde melancholie die de kern van Stenhammars werk ligt heel mooi naar voren. Het vijfde kwartet met de ondertitel Serenade (1910) is het kortst; nr. 6 uit 1916 stamt uit de jaren van de eerste wereldoorlog toen de componist zich gedeprimeerd voelde, ook al blijkt dit nauwelijks uit de muziek.

De energieke, onderzoekende, kleurige vertolkingen door het Stenhammar kwartet zijn over de hele linie goed en meer dan marginaal beter dan de voorgangers.