Schumann: Vioolconcert in d WoO. 23; Pianotrio nr. 3 in g op. 110. Resp. Isabelle Faust met het Freiburgs barokorkest o.l.v. Pablo Heras-Casado en Alexander Melnokov (p) en Jean-Guihen Queyras (vc). Harmonia Mundi HMC 90.2196 (cd + dvd video, 61’37”). 2014

In de begin 2015 aan het vioolconcert gewijde Vergelijkende Discografie kreeg deze opname een bijzondere status omdat het de eerste uitgave is waarin op darmsnaren wordt gespeeld, zowel door de solisten als door het uit de aard der zaak niet te grote orkest. Minimaal vibrato, natuurhoorns en een Streicher vleugel uit 1847 behoren daar eveneens toe.

Het gaat trouwens om het eerste deel van een vastlegging van de complete muziek die Schumann voor viool, cello en piano schreef. Vandaar dat het vioolconcert niet met eentje van een andere componist werd gecombineerd zoals bij de favoriete versies van Bell, Zehetmair, Skride en Marwood.

Maar net als iedere andere violist moet Faust in het concert strijd leveren om bepaalde passages overtuigend te laten klinken en ook bij het vaardige orkest lijkt het zeker in het eerste deel soms wel of het zich een weg moet banden door muzikale stroop.

Het twee jaar eerdere ontstane trio komt er beter af. De lyrische schoonheid van het werk wordt gekoesterd en de muziek krijgt de gewenste luchtigheid en helderheid mee. Het resultaat klinkt bijvoorbeeld fraaier dan bij het Borodin trio (Chandos CHAN 8832/3) en het Israël trio (CRD 3458) en vormt een mooi ‘authentiek’ alternatief voor het Trio Parnassus (MDG MDG 303-0922-2) en het Florestan trio (Hyperion CDA 67175).