CD Recensies

SHOSTAKOVICH: PIANOCONCERTEN NR. 1 EN 2 E.A., VINNITSKAYA

Shostakovich: Concert nr. 1 voor piano, trompet en orkest in c op. 35; Pianoconcert nr. 2 in F op. 102; Concertino voor 2 piano’s op. 94; Tarantella voor 2 piano’s. Anna Vinnitskaya en Ivan Rudin (p), Tobias Willner (tr) met Kremerata Baltica c.q. Staatskapel Dresden o.l.v. Anna Vinnitskaya. Alpha ALPHA 203 (49’45”). 2014

 

De in 1983 in Novosibirsk geboren pianiste Anna Vinnitskaya was een openbaring als winnares van het Brusselse Koningin Elisabeth concours in 2007 waar ze schitterde in Prokofievs tweede pianoconcert en Ravels Gaspard de la nuit. Gelukkig meteen ter plekke ook vastgelegd op QEC en een paar jaar later op Naïve (en elders besproken). Gelukkig blijkt ze geen strovuurtje te zijn, maar manifesteert ze zich telkens met interessant nieuw repertoire op cd, zoals met werken van Rachmaninov, Medtner, Goebaidoelina, Prokofiev (Ambroisie AM 117).

Maar op deze recente bijdrage manifesteert ze zich ook als dirigent en blijkt dat ze deze gezamenlijke Shostakovich onderneming tot een heel goed eind brengt. Het voor zijn zoon Maxim in 1953 geschreven dubbelconcert krijgt precies van alle betrokkenen de vereiste uitgelaten, ironische sfeer. Mee dankzij de inbreng van de trompet krijgt de finale iets van vuurwerk. Nog uitbundiger klinkt de Tarantella, ’s componisten laatste pianowerk, een bewerking van een deeltje uit de filmmuziek bij De horzel uit 1955. Maar lichtelijk bijtende ironie.

Uit een ander, lyrisch-expressiever vaatje wordt getapt in pianoconcert nr. 2 (1957), dat Vinnitskaya blijkbaar op haar elfde al speelde, waar het  langzame deel de verlangde dromerige uitdrukking krijgt en in de hoekdelen de blijken van cynisme niet te sterk worden aangezet; speelsheid is hier troef.

Over het geheel valt op dat de intussen wat ouder en wijzer geworden pianiste meer aandacht heeft gekregen voor de expressieve, de poëtische kanten van deze muziekwerken. In zoverre zorgt ze voor een nuttig alternatief van bijvoorbeeld Argerich (DG 439.864-2 en EMI 504.504-2) in het eerste en Shostakovich zelf met Cluytens (EMI 562.648-2), Melinikov (Harmonia Mundi HMC 90.2104) en Matsuev (Mariinsky MAR 0509) in het tweede concert.