Szymanowski: Strijkkwartetten nr. 1 in C op 37 en 2 op. 56; Stravinsky: Concertino; 3 stukken voor strijkkwartet; Dubbelcanon (ter herinnering aan Raoul Dufy). Goldner kwartet. Naxos 8.554315 (54’24”). 1999

Szymanowski: Strijkkwartetten nr. 1 in C op 37 en 2 op. 56; Debussy: Strijkkwartet in g op.10. Prometeo kwartet. Brilliant Classics 94744 (63’13”). 2014

Zelfs binnen het beperkte genre van het strijkkwartet wist Szymanowki een karakteristiek rijk en exotisch klankbeeld te scheppen in zijn beide heel oorspronkelijke en hecht geconstrueerde strijkkwartetten. Ze werden respectievelijk in in 1917 en 1927 geschreven en maken hoorbaar hoe zijn stijl steeds persoonlijker werd. Af en toe zijn er echo’s van Debussy, Ravel en zelfs met de nogal cryptische essays van Stravinsky in dit medium, zodat de combinaties met deze componisten best logisch zijn. 

Het Australische Goldner kwartet zowel als het Italiaanse Prometeo kwartet tonen zich begripvolle, verfijnd spelende vertolkers van de werken van deze componisten. Vooral de met een soort intense vervoering weergegeven langzame delen van Szymanowski vallen positief op. Verder is het precies wat de Poolse componist nodig heeft: spel met een royaal dynamisch bereik, felle attaque en met een betrouwbare afwikkeling van de onverwachte richtingsveranderingen van de muziek. De eerdere Hyperion opname van het Royal kwartet (Hyperion CDA 67684) is wat het Szymanovsky aandeel betrteft op zijn minst geëvenaard. Wat Debussy betreft, is de rivaliteit groter en hier behouden het Ebène kwartet (Virgin 519.045-2) en het Belcea kwartet (EMI 574.010-2) een lichte voorkeur. De onbekendere stukken van Stravinsky maken de Naxos cd waarschijnlijk attractiever dan die van Brilliant omdat Debussy al zo wijdverbreid elders voorhanden is.

Fijne bijkomstigheid is dat beide uitgaven die heel goed klinken in de goedkopere prijsklasse vallen.