Schubert: Inleiding en variaties over Trockne Blumen op. posth. 160, D. 802 (bew); Vioolsonate in a op. posth. 137, D. 385; Brahms: Cellosonate nr. 1 in e op. 38. Pieter Wispelwey en Paolo Giacometti. Evil Penguin EPRC 0021 (70’18”). 2015

Schuberts Inleiding en variaties zijn oorspronkelijk voor fluit en piano (zie Vergelijkende Discografie), maar kenen we ook in een bewerking van Liszt voor pianosolo met Boris Zarankin (Doremi DDR 71115), voor viool, bijvoorbeeld met Gidon Kremer en Oleg Maisenberg (DG 445.820-2), Jacqueline Ross en Maggie Cole (Naxos 8.9870182) en Thomas Albertus Irnberger en Jörg Demus (Gramola GRAM 98858) en er is er zelfs een van Lund Christiansen voor een uit fluit, klarinet, fagot, hoorn en strijkkwartet plus contrabas bestaand octet (Kontrapunkt 32024). 

Nieuw is de bewerking voor cello die Pieter Wispelwey hier als eerste presenteert. Het karakter van het werk blijft daardoor vrijwel hetzelfde en de muziek blijft zingen, maar verschuift wel naar donkerder kleuren. Mooi gedaan en interessant, al blijft het origineel toch aantrekkelijker.

Iets dergelijks voltrekt zich wanneer de vioolsonate op cello wordt uitgevoerd. Het werk verliest wat aan lichtheid en krijgt interessant meer gewicht wat helemaal geen kwaad kan.

In 1992 nam Wispelwey met Paul Komen de sonate van Brahms al eens heel fraai op (Channel Classics CCS 5493). Maar hier is het partnerschap met zijn latere begeleider Paolo Giacometti nog hechter en brengen beide musici hun persoonlijkheid net nog wat meer in het geding. Het resultaat: een bijzondere, welkome, want ook deels vernieuwende bijdrage.