Silvestrov: Symfonie voor piano en orkest Metamuziek; Postludium voor piano en orkest. Alexei Lubimov met het Weens omroeporkest o.l.v. Dennis Russell Davies. ECM 472.081-2 (77’44”). 2001

Aan een aantal werken van de Oekraïnse componist Valentin Silvestrov is elders in deze rubriek al aandacht besteed. Zijn reputatie rust vooral op de zowat drie kwartier lange vijfde symfonie uit 1982. Hier krijgen we een paar ook best belangrijke werken voor piano en orkest van hem te horen. We moeten het begrip ‘meta’ van de eendelige symfonie voor piano en orkest liefst opvatten in de oorspronkelijke Griekse betekenis van ‘temidden van’ of ‘op zoek naar’.

En inderdaad met het beginmotief zijn we meteen bij een proclamatie die gedurende zo’n 48 minuten op concertante wijze luid en effectief verder geconcentreerd wordt uitgesponnen. Hij is de verbindende gids die de luisteraar helpt om het werk te doorgronden. Soms is de rol van de piano decoratief, soms ook leidend. De celesta levert ook wat verdunnende bijdragen. Het lijkt misschien vergezocht, maar Metamuziek legt verbinding tussen het laatste deel van Bruckner IX en Takemitsu. 

Hierna is het Postludium uit 1984 een nawoord dat na twintig minuten tot stilte leidt. Muziek vol leestekens, waarvoor de luisteraar de tussenliggende teksten mag bedenken. Het werk is aan Lubimov opgedragen en hij speelt het – hoe kan het anders – voortreffelijk. Russell-Davies, goed thuis in eigentijdse muziek, begeleidt zorgzaam en gevoelig.