Scarlatti, A.: Sedecia, re di Gerusalemme. Gérard Lesne (ct., Zedekia), Virginie Pochon (s, Anna), Philippe Jaroussky (ct., Ismaele), Peter Harvey (bs., Nabucco) en Mark Padmore (t., Nadabbe) met Il Seminario musicale o.l.v. Gérard Lesne. Virgin 545.452-2 (2 cd’s, 1u. 34’16”). 1999

Hoewel het oratorium Sedecia dat rond 1704 in Rome door Alessandro Scarlatti voor de Chiesa nuova werd geschreven toen hij daar korte tijd assistent van de maestro di cappella was, heeft het werk eerder een uitgesproken dramatisch operakarakter. In 1706 herzag hij de compositie.

Het libretto van Fabbri gaat over een heel spannende en tragische geschiedenis uit het Oude Testament. Het verhaalt de door doem gekenmerkte geschiedenis van de laatste Judeaanse koning Zedekia (Sedecia) die in opstand kwam tegen de Babyloniër Nebukadnezar (Nabucco). Maar die veroverde uit wraak Jerusalem  en strafte Zedekia bijzonder zwaar. Zijn zonen werden voor de ogen van hun vader gedood en daarna werd Zedekis blind gemaakt en in ketenen afgevoerd naar Babylon.

Kan zijn dat de aria’s en duetten wat statisch aandoen naar de gewoonte der tijd, maar de tragiek van de geschiedenis is knap in klank omgezet.

Dankzij een energiek klein gezelschap van zeventien musici wordt dat knap in beeld gebracht. De klank van de stemmen van Pochon en de ditmaal nogal vrouwelijk klinkende Jaroussky komt nogal overeen zoals meteen uit zijn eerste aria ‘Se il generoso cor’ blijkt, maar beide figuren zijn goed van elkaar te onderscheiden omdat Pochon meer vibrato gebruikt.

Knap is wat Gérard Lesne in zijn dubbelrol als leider en hoofdrolvertolker doet. Luister maar naar zijn aria’s ‘Capri, o sol, l’aurato manto’ en ‘Gite pur, che assai vedeste’.

De kracht van Peter Harvey als Nabucco blijkt letterlijk goed in ‘Contro te di sdegno armato’ en het geringe aandeel van Mark Padmore verdient ook waardering, getuige ‘Vado, e il nome altero’. Lof ook voor de begeleiding en de opname.

Er is een andere, onbekende opname van Estevan Velardi (Bongiovanni GB 2278/9-2), maar het is nauwelijks voorstelbaar dat die beter zou zijn.