Tchaikovsky: Vioolconcert in D op.35; Sibelius: Vioolconcert in d op. 47. Lisa Batiashvili met de Staatskapel Berlijn o.l.v Daniel Barenboim. DG 479.6038 (70’11”). 2016
Toen Sibelius in 1903 besloot een vioolconcert voor zijn eigen instrument te schrijven, stond hij in tweestrijd tussen een verlangen om iets te componeren voor de virtuoos die hij zo graag had willen zijn en zijn onbedwingbare drang naar formele helderheid en samenhang.
Intussen ging hij veel te vaak rond in de kroegen van Helsinki waar zijn beklagenswaardige vrouw Aino hem heel regelmatig vandaan moest slepen.
De eerste uitvoering stelde de componist teleur en hij nam het werk onmiddellijk terug om het te herzien; de strakkere herziene versie werd voor het eerst in Berlijn uitgevoerd. Het is een wonder dat het concert dat het na een lange worsteling voltooide zo’n succes werd.
Lisa Batiashvili had in 2007 het concert van Sibelius al opgenomen samen met dat van Markus Lindberg (Sony 88697-12936-2) en bereikte daarmee de top van de piramide in de nog redelijk actuele Vergelijkende discografie uit april 2015.
Ze is ook niet de enige die op cd dit tweetal vioolconcerten combineerde: Onder meer Heifetz (Naxos 8.110938), Mullova (Philips 416.821-2), Hirschhorn (Doremi DHR 7905-8), Repin (Erato 4509-98537-2), Amoyal (Erato ECD 88109), Josefowicz (Philips 446.131-2), Kennedy (EMI 754.559-2), Shaham (DG 437.540-2), Belkin (Decca SXL 6953 lp) gingen haar voor. De basis van de opname werd in Berlijn tijdens een succesvol Waldbühne openlucht concert gelegd en later in de studio fonografisch vereeuwigd.
Maar vreemd genoeg schijnt ze het Tchaikovskyconcert niet eerder de hebben vastgelegd. Met haar de perfectie naderende briljante vertolking daarvan, grossierend in met schijnbaar gemak verwerkte technische uitdagingen slaagt ze er ook hier in de muziek met een prachtige, verleidelijk sensuele toon van nieuw, nogal gepassioneerd leven te voorzien.
Daarmee is deze opname er zo eentje die men haast naast een andere, reeds voorhandene zou moeten bezitten. In ieder geval overtreft de violiste zichzelf in Sibelius, die rijper, veelzijdiger klinkt dan de vorige keer.