Strauss, R.: Ein Heldenleben op. 40; Macbeth op. 23. SWR Omroeporkest Frankfurt o.l.v. Andrés Orozco-Estrada. Pentatone PTC 5186-582 (66’23”). 2015

Richard Strauss was pas vierendertig jaar oud toen hij zijn levenservaringen tot dan toe probeerde samen te vatten in zijn achste symfonisch gedicht Ein Heldenleben. Dat moest geen alledaags leven zij, maar, zoals de titel zegt, een heldenleven.

Hij begint met een trots, viriel portret van de hoofdpersoon en beschrijft de schermutselingen met zijn tegenstanders (muziekcritici), de ontmoeting met zijn echtgenote (de spraakzame,  opvliegende Pauline die door de soloviool wordt aangegeven), zijn veldslagen (opnieuw met muziekcritici), zijn rustige werk (hier citeert Strauss uit zijn eerdere symfonische gedichten) en tenslotte zijn terugrekking uit de wereld en zijn gevoel ban vervulling.

Toch is het werk geen oefening in megalomanie, laat staan een tegenhanger van keizer Wilhelms militarisme, zoals sommigen hebben beweerd. Het is een algemeen portret van een kunstenaar met Strauss’ eigen ervaringen als referentiekader. Zelf ze Strauss tegen de Franse schrijver Romain Rolland: “Ik ben geen held, mij ontbreekt de kracht”.

Van het werk verschenen tal van heel goede opnamen en nog steeds is feitelijk geen enkele Straussverzameling compleet zonder de opname uit 1970  van Rudolf Kempe (EMI 567.892-2). Ook Reiner (RCA  82876-61389-2), Karajan (DG 449.725-2), Solti (Decca 440.618-2), Bychkov (Avie AV 0017), Rattle (EMI 393.339-2) imponeerden. Aan dat niveau reikt de gedegen vertolking van Orozco-Estrada niet echt.

Met Macbeth heeft deze dirigent gezien de geringere concurrentie grotere kansen.